بررسی نقش فعالیت های فوق برنامه بر میزان پیشرفت تحصیلی ، سازگاری اجتماعی و اعتماد بنفس دانش آموزان (مورد مطالعه :دانش آموزان پایه ششم بخش نازلو شهر ارومیه )

فعالیت های فوق برنامه بخش جدایی ناپذیر از تعلیم و تربیت دانش آموزان است . این تحقیق برآن است تا تاثیر فعالیت های فوق برنامه را بر میزان پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ، هم چنین ویژگی های روانشناختی چون سازگاری اجتماعی و اعتماد به نفس ارزیابی کند. جامعه آماری تحقیق ۱۸۰ دانش آموز پایه ششم بخش نازلو شهر ارومیه می باشد. شیوه پژوهش به صورت گروه شاهدو آزمایش می باشد. داده های تحقیق حاصل مطالعات کتابخانه ای و پژوهش میدانی (پرسشنامه های استاندارد، نمرات درسی ) می باشد. برای سنجش سازگاری اجتماعی از پرسشنامه سینها و سینگ (۱۹۸۲) و پرسشنامه اعتماد به نفس کوپر اسمیت (۱۹۶۷) و نمرات درسی دانش آموزان در پایان نیم سال (۱۴۰۰-۱۴۰۱) استفاده شد. بررسی داده های تحقیق با استفاده از روش تی مستقل در نرم افزار ۲۵SPSS. انجام شد. نتایج نشان داد فعالیت های فوق برنامه بر میزان پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در دروس ریاضی و زبان انگلیسی تاثیر معناداری داشته ، اما در درس تربیت بدنی اثرمعنی داری نداشته است . هم چنین فعالیت های فوق برنامه سبب افزایش میزان اعتماد به نفس و سازگاری اجتماعی در گروه آزمایش شده است . اما تفاوتی در میزان متغیرهای مطرح شده براساس جنسیت وجود ندارد. یعنی تفاوت معنی داری بین میزان اعتماد به نفس ، سازگاری اجتماعی و پیشرفت تحصیلی در گروه شاهد و آزمایش براساس جنسیت دختر و پسر دیده نشده است .

Keywords:

فعالیت فوق برنامه , پیشرفت تحصیلی , اعتماد به نفس , سازگاری اجتماعی , آموزش و پرورش .