ویژگی های عرفان در شعر امام خمینی (ره)
Publish place: Theological – Doctrinal Research، Vol: 12، Issue: 3
Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 55
This Paper With 24 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_KALAM-12-3_003
تاریخ نمایه سازی: 20 دی 1402
Abstract:
هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی مبانی عرفان و وجه تمایز آن در شعر امام خمینی(ره) بوده است. این تحقیق با استفاده از روش کتابخانه ای با رویکرد توصیفی – تحلیلی انجام شده است. عرفان از نظر امام خمینی ابزاری برای رسیدن به مقصود اصلی، یعنی خشنودی خداوند و سعادت بشر است. از نظر امام، موضوع علومی از قبیل عرفان که ذات حق تعالی است، جزئی است نه کلی؛ یعنی علومی از قبیل عرفان که از موضوعات جزئی و شخصی بحث می کنند، نمی توانند مسائل را در صورت های منطقی قضایای حقیقی طرح ریزی کنند. موضوع علم عرفان، کلی است و در نتیجه از نوع قضایای حقیقی است، گواینکه طبیعت واجب الوجود در خارج از اذهان کلی، منحصربه فرد، یکتا و بی همتاست. مبادی علم عرفان که با آن ارتباط حق به خلق و ارتباط خلق به حق، با یکی از دو صورت یافتن کمل و عارفان ابرار روشن می شود، عبارت است از امهات و اصول حقایقی که لازمه وجود حق تعالی هستند و اسماء ذات نامیده می شوند. تفاوت منشا و آبشخور بنیادین عرفان امام خمینی تا حدودی متفاوت از آبشخور صوفیان متقدم به ویژه تصوف ایرانی مکتب خراسان است. اهتمام امام به رعایت موازین شرع و مبادی قرآنی، پررنگ ترین بخش حیات اخلاقی عرفانی ایشان را تشکیل می دهد. او با تصوف منفی و مروج ترهب و انزواطلبی مخالف بود.
Keywords:
Authors
اقدس جهانگیری
دانشگاه آزاد اسلامی اهواز
علی اکبر افراسیاب پور
دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی
مریم بختیار
دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز