غرر در «قراردادهای بین المللی نفت »

«قراردادهای بین المللی نفت» فیمابین کشورهای صاحب منابع نفت و گاز ، و شرکتهای بین المللی نفت منعقد می گردد؛ تا این شرکتها منابع مالی، فناوری و دانش مدیریت خود را برای بهره برداری از این منابع بکار گیرند، و در ازای آن، از بخشی از تولیدات میدان منتفع می شوند.بدیهی است در غالب موارد، به دلیل تنوع و گستره عملیات لازم، فراز و نشیب قیمت ها، رفتارهای خاص مخزن و به طور خلاصه وجود ریسک های فنی و مالی، مقدار دقیق سرمایه گذاری لازم برای رسیدن به سطح تولید مورد نظر و نهایتا مقدار تولید میدان دقیقا قابل تعیین نیست. از این رو به نظر می رسد، این عقود غرری بوده و صحت آن محل تردید است.برای بررسی این فرضیه، از مطالعه پژوهش های پیشین روشن شد، ملاک غرری بودن معاملات وجود خطر و جهل منجر به اختلاف است که عرفا قابل مسامحه نباشد. سپس این ملاک با ویژگی های خاص قراردادهای بین المللی نفت تطبیق داده شد. نتیجه اینکه علم اجمالی ناشی از بکار بردن ابزارهایی مدیریت ریسک در این قراردادها (مانند فرمول های تعیین قیمت، شرط تعدیل، و تعیین استانداردهای مشخص برای اجرای عملیات) برای دور کردن غرر از این عقود کفایت می کند؛ به عبارت دیگر، عرف حرفه ای فعالان صنعت نفت و گاز، در این قراردادها با وجود علم اجمالی نسبت به آینده، ریسک ها و خطرات احتمالی را قابل مسامحه و چشم پوشی می داند و در نتیجه حکم کلی بطلان قراردادهای بین المللی نفت به دلیل غرری بودن آن مورد قبول نیست.کلید واژه ها: ریسک، قاعده غرر، جهل، قراردادهای بین المللی نفت

Keywords:

ریسک , قاعده غرر , جهل , قراردادهای بین المللی نفت