شناسایی چالش های مدیریت شهری در ارتقاء کیفیت زندگی شهری با تاکید بر اسلامشهر

کیفیت زندگی شهری یک حوزه اصلی در مطالعات شهری در کشورهای مختلف تلقی می شود و توجه به ابعاد چندگانه اجتماعی، محیطی و اقتصادی آن به دلیل نقشی که به عنوان یک مولفه کلیدی در مدیریت و برنامه ریزی شهری و بطور کلی تعیین میزان قابل زیست بودن شهرها ایفا می کند فزونی یافته است. در بررسی مدیریت شهری دو رویکرد اصلی قابل مشاهده است. رویکرد اول شهرداری ها را سازمانی صرفا خدماتی معرفی می کند که وظیفه اصلی آنها در محدوده کالبد شهر و مدیریت نیازهای اولیه شهروندان خلاصه می شود. رویکرد دوم با محور قرار دادن نیازهای ثانویه شهروندان، کیفیت زندگی شهری و توسعه کارکردهای فرهنگی و اجتماعی شهررا به عنوان هدف اصلی شهرداری ها می شناسد. بی تردید آنچه در شکل گیری نهاد اجتماعی موثر است حرکت به سمت رویکرد دوم است که حلقه مفقوده شهرداری ها در ایران به شمار می رود. هدف این پژوهش شناسایی چالش های مدیریت شهری در ارتقاء کیفیت زندگی شهری با روش توصیفی- تحلیلی می باشد. نتایج نشان می دهد کیفیت زندگی شهری خدمات شهری مناسب و در دسترس برای همگان در چارچوب توسعه پایدار است.سکونتگاه های غیر رسمی حاشیه شهرها مناطقی هستند که آهنگ تحولات کالبدی و رونق اقتصادی و اجتماعی آنها با سایر نقاط شهری مطابقت ندارد و سطح کیفی زندگی در آنها به علل گوناگون در سطح نازلی قرار دارد. این سکونتگاه ها عموما فاقد زیرساخت های اولیه مناسب برای زندگی شهری اند و ساکنان این مناطق در مقایسه با بخش رسمی شهرکیفیت زندگی مطلوب و رضایت بخشی ندارند.

Keywords:

واژه کلیدی: کیفیت زندگی شهری , محلات شهری , رونق اقتصادی و اجتماعی