بررسی تاثیر خودشیفتگی رهبری بر رفتار شهروندی سازمانی باتوجه به نقش میانجی تبادل رهبر - عضو و تعدیلگری خود نظارتی

پژوهش حاضر باهدف بررسی تاثیر خودشیفتگی رهبر بر رفتار شهروندی سازمانی کارکنان، باتوجه به نقش میانجی کیفیت تبادل رهبر - عضو و تعدیلگری خود نظارتی صورت گرفت. این پژوهش به لحاظ هدف، کاربردی و از نظر روش گردآوری داده ها، توصیفی - پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش کلیه کارکنان بیمارستان نهاجای اصفهان به تعداد ۱۵۴ می باشد که تعداد ۱۱۰ نفر از ایشان بر اساس فرمول کوکران و با روش نمونه گیری تصادفی ساده، جهت بررسی انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده های پژوهشی از پرسش نامه های استاندارد خودشیفتگی رهبر هوچوارتر و تامپسون (۲۰۱۲)، تبادل رهبر - عضو گرین و بین (۱۹۹۵)، خود نظارتی اشنایدر (۱۹۹۴) و رفتار شهروندی سازمانی معطوف به سازمان لی و الن (۲۰۰۲) استفاده شد. روایی پرسش نامه ها با روش روایی محتوا و تحلیل عامل تاییدی و پایایی آن ها با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ تایید شد. تجزیه وتحلیل اطلاعات با روش معادلات ساختاری با رویکرد روش حداقل مربعات جزئی توسط نرم افزار پی ال اس انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان داد خودشیفتگی رهبر تاثیر منفی و معناداری بر رفتار شهروندی سازمانی کارکنان دارد و کیفیت تبادل رهبر - عضو، رابطه بین خودشیفتگی رهبر و رفتار شهروندی سازمانی کارکنان را میانجیگری می کند. به ‍ علاوه نتایج نشان داد در مواجهه با رهبران خودشیفته، هرچه میزان خود نظارتی کارکنان بیشتر باشد، احتمال بیشتری برای مشارکت کارکنان در رفتار شهروندی سازمانی وجود دارد.

Keywords:

خودشیفتگی رهبر , رفتار شهروندی سازمانی , کیفیت تبادل رهبر - عضو و خود نظارتی