تحلیل و شناسایی مولفه های موثر بر افزایش کیفیت زندگی در مناطق روستایی(مطالعه موردی: دهستان استرآبادشمالی شهرستان گرگان)

قرن ها است که مردم به دنبال زندگی خوب بوده اند و انسان ها پیوسته برای بهبود شرایط زیست خود، کوشیده اند تا از استعدادها و توانمندی های محیط زندگی خود، به بیشترین میزان و بهترین نحو بهره برداری کنند. هدف از تحقیق، تعیین شاخص ها، ارزیابی و سنجش ابعاد کیفیت زندگی در مراکز روستایی دهستان استرآباد شمالی است. برای رسیدن به این هدف از روش توصیفی-تحلیلی استفاده شده است. جامعه آماری این تحقیق شامل ۴ روستا با ۵۹۵ خانوار است که براساس فرمول کوکران، حجم نمونه ۲۱۰ نفر انتخاب، و پرسشنامه تحقیق با روش انتساب متناسب و تصادفی ساده بین روستاییان توزیع گردید. برای تعیین میزان پایایی مقیاس اصلی پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ استفاده گردید(۸۶/). در این تحقیق، ارزیابی کیفیت زندگی براساس چهار بعد اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و محیطی مورد بررسی قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار Spss، آزمون t تک نمونه ای، آزمون Anova، آزمون توکی و ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شد. نتایج نشان می دهد که در کلیه مولفه ها، شرایط کیفیت زندگی جامعه نمونه(کیفیت محیطی با ۸.۲۱۹) در حد متوسط و کمتر از این حد ارزیابی شده است. در این میان نامناسب ترین شرایط را می توان به متغیرهای سلامت و امنیت در مولفه اجتماعی، کیفیت محیط مسکونی در مولفه کالبدی مشاهده کرد. رابطه بین ابعاد اجتماعی، اقتصادی و کالبدی به جزء بعد محیطی، با سطح معناداری ۰.۰۰۰ در تاثیرپذیری شاخص ها بر کیفیت زندگی ساکنان روستاها مورد تایید قرار می گیرد. همچنین روستاها را می توان بر اساس کیفیت اجتماعی و کالبدی در ۳ طبقه، کیفیت اقتصادی ۲ طبقه و کیفیت محیطی در ۱ طبقه قرار داد. روستاها بر اساس کیفیت زندگی در دو طبقه قرار دارند که روستاهای میرمحله و چوپلانی در طبقه اول، روستاهای شمس آباد و درویش آباد در طبقه دوم قرار گرفته اند. در مجموع همبستگی بین ابعاد اقتصادی، اجتماعی و کالبدی با ابعاد اجتماعی و اقتصادی در سطح ۰۱/۰ رابطه معناداری است و بین ابعاد محیطی با ابعاد اجتماعی در سطح ۰۵/۰ رابطه معناداری وجود دارد.