مقایسه اثربخشی روان درمانی پذیرش و تعهد با رویکرد یکپارچه نگر بر خودشناسی انسجامی افراد اقدام کننده به خودکشی

مقدمه: باتوجه به اینکه خودکشی یکی از مسائل مهم در حوزهی بهداشت عمومی میباشد، مطالعه حاضر با هدف بررسی مقایسه اثربخشی دو رویکرد درمانی یکپارچه نگر و روان درمانی مبتنی بر تعهد و پذیرش بر خودشناسی انسجامی افراد اقدام کننده به خودکشی انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون، پس آزمون و پیگیری میباشد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه افراد اقدام کننده به خودکشی که در سال ۱۳۹۹ در بیمارستانهای استان خراسان شمالی بستری بودند تشکیل دادند. نمونه این پژوهش شامل ۲۴ نفر بود که به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و به طریق گمارش تصادفی در دو گروه آزمایشی ( ۱۲ نفری) قرار گرفتند. سپس یک گروه مداخله مبتنی بر پذیرش و تعهد و گروه دیگر رواندرمانی یکپارچه نگر را به مدت ۸ جلسه دریافت کردند. ابزار پژوهش مقیاس خودشناسی قربانی و همکاران ( ۲۰۰۸ ) بود. دادههای این پژوهش در چهار مرحله؛ قبل از مداخله، جلسه چهارم مداخله، در پایان مداخله و دو ماه بعد از اتمام مداخله جمعآوری و با استفاده از تحلیل واریانس آمیخته چند متغیری و  SPSS  از طریق نرمافزار تحلیل آماری نسخه ۲۶ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: یافته ها نشان داد مداخلات هر دو روش درمانی، یکپارچه نگر و تعهد و پذیرش بر خودشناسی انسجامی و ابعاد آن موثر بوده F=۱۲۰,.۳۴۶, P<۰.۰۰۱, eta= است و هر دو روش درمانی باعث افزایش نمرات خودشناسی انسجامی شده است ( ۰.۸۶۰ ). البته رویکرد یکپارچه نگر در افزایش خودشناسی انسجامی موثرتر بوده است. نتیجه گیری: جهت افزایش سطح خودشناسی انسجامی در افراد اقدام کننده به خودکشی به کاربرد درمانهای مبتنی بر رویکرد یکپارچه نگر و رواندرمانی مبتنی بر تعهد و پذیرش توجه بیشتری شود

Keywords:

Acceptance and Commitment Therapy (ACT) , Integrated Approach , Integrative Self- knowledge , Suicide Attempts , روان درمانی مبتنی بر تعهد وپذیرش , رویکرد یکپارچه نگر , خودشناسی انسجامی , اقدام به خودکشی