بررسی علل خشکسالی در استان کرمان یا استفاده شاخص DI و نقش جوامع محلی در مقابله با خشکسالی

سیستم های پایش در تدوین طرح های مقابله با خشکسالی و مدیریت آن از اهمیت زیادی برخوردار است . آگاهی از وضعیتخشکسالی، با پیش بینی و پهنه بندی شدت خشکسالی میتواند خطر زیان - های ناشی از این پدیده را تا حد قابل توجهی کاهش۱دهد. در این تحقیق استان کرمان شهر راین به عنوان منطقه مطالعاتی انتخاب شد.هدف کلی این پژوهش ، ارزیابی دقت روشهای کریجینگ ، کوکریجینگ و معکوس فاصله در تهیه ی نقشه های شدت خشکسالی رخ داده در استان کرمان ونقشتوانمندسازی جوامع محلی در مقابله با خشکسالی است . نقشه های پهنه بندی خشکسالی برای سال های ۱۳۶۷، ۱۳۷۲، ۱۳۷۸،۱۳۷۹، ۱۳۸۱ و ۱۳۸۴ با استفاده از سه روش کریجینگ ، کوکریجینگ و معکوس فاصله تولید شد. جهت تعیین کارآیی هر یکاز این روشها از RMSE استفاده شد. از بین سه روش پهنه بندی، روش کریجینگ و کوکریجینگ به دلیل داشتن خطای RMSEپایین تر به عنوان مناسب ترین روش ها انتخاب گردیدند. نتایج این پژوهش نشان داد که شدیدترین خشکسالیها در سال های۱۳۷۸ و ۱۳۷۹ به وقوع پیوسته است.همچنین جهت بررسی نقش جوامع محلی در مقابله با خشکسالی استان کرمان جامعهی آماری تحقیق شامل همه ی روستاییان شهر راین در استان کرمان است =N. (۷۵۸۱۹)با استفاده از جدول کرجسی و مورگان ،۳۸۲ نفر از آنها با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای با انتساب متناسب برای مطالعه انتخاب شدند.ابزار اصلی تحقیق پرسشنامهای بود که روایی آن توسط پانل متخصصان و پایایی آن به وسیله ی ضریب آلفای کرونباخ تاییدشد ). ۰۷)<α تجزیه و تحلیل داده هابه وسیله ی نرم افزار SPSS ۱۸ انجام شد. نتایج نشان داد که خانوارهای روستایی موردمطالعه ازنظرمولفه های مدیریت مشارکتیدر وضعیت نامساعد و ازنظرمولفه های توانمندسازی در وضعیت نسبتامساعدی قراردارند.

Keywords:

خشکسالی , استان کرمان , شاخص SI , مدیریت , جوامع محلی , راین