بازخوانی سه اثر نگارگری از فرح اصولی از منظر کارکرد انتقادی هنر

فرح اصولی از هنرمندان نوگرا در دوران معاصر ایران بوده که از دریچه نگارگری پا به عرصه هنر معاصر نهاده است. هدف پژوهش حاضر، تحلیل سه اثر انتقادی از آثار اوست که با اقتباس از سه نقاشی غربی خلق شده و فجایع تاریخ غرب را به دغدغه­های امروزی بشر پیوند می­دهد. در این راستا با بررسی اسناد تصویری در منابع کتابخانه­ای و به روش توصیفی-ساختاری، اقتباس در این آثار را مورد توجه قرار داده و محتوای انتقادی آن­ها را بررسی نمود. نتیجه چنین حاصل شد که کاربست اقتباس از جانب اصولی در این آثار، تلاشی در جهت خلق زبان انتقادی نو با تکنیک نگارگری گذشتگان بوده است. نقاشی­های اصولی در شیوه اجرا، با نگارگری مکتب دوم تبریز در دوره صفوی، قرابت تکنیکی دارند و تلاش وی بر این بوده تا از این طریق، رابطه معناداری ما بین سنت و معاصریت برقرار نماید. از نظر محتوا و مضمون، این آثار کوششی در ایجاد گفتمانی نو در نگارگری سنتی با موضوع هویت زنان بوده و از این منظر، مصداق بارز کارکرد انتقادی هنر است. رویکرد انتقادی جسورانه اصولی در ایجاد پرسش از هویت زن در دوران معاصر، همان هدف زیباشناختی در آثار اوست.