سیاست خارجی آمریکا در قبال افغانستان و مساله قدرت یابی دوباره طالبان

پس از حوادث ۱۱ سپتامبر،حمله آمریکا و ائتلاف بین المللی به افغانستان به بهانه سرکوب گروه های تروریستی القاعده و طالبان و نیز ایجاد صلح و امنیت در این کشور صورت پذیرفت؛اما عملکرد آمریکا به دلایل متعدد؛نه تنها به صلح و ثبات افغانستان کمک نکرد؛ بلکه به قدرت یابی مجدد و سریع طالبان در این کشور منجر شد.لذا سوال اصلی پژوهش این است که ایالات متحده در قبال افغانستان به ویژه در شرایطی که طالبان دوباره قدرت را در این کشور به دست گرفته؛چه سیاستی را دنبال می کند؟ فرضیه پژوهش این است که پس از وقوع حادثه ۱۱ سپتامبر،آمریکا ضمن آغاز فرایند صلح سازی در افغانستان در تلاش برای حذف گروه های تروریستی القاعده و طالبان از صحنه سیاسی و امنیتی این کشور برآمد؛اما این اقدامات به سبب حمایت های پیچیده خارجی از طالبان و از طرفی انعقاد توافق نامه صلح میان ترامپ و طالبان به قدرت یابی و حاکمیت مجدد طالبان بر افغانستان منجر شد که این امر تاثیر به سزایی بر معادلات منطقه ای از جمله امنیت ملی ایران خواهد داشت.یافته های پژوهش نشان می دهد؛هم اکنون دولت بایدن سعی دارد به جای منزوی کردن طالبان،با استفاده از ابزارهای اقتصادی نظیر تحریم ها، رفتار آن ها را تغییر دهد تا ضمن رعایت حقوق بشر،روندی دمکراتیک تر در اداره کشور در پیش بگیرند.واشنگتن همچنین با باز نگه داشتن باب مذاکره با طالبان مصمم است که طالبان باید یک دولت فراگیر و با ثبات تشکیل دهد و ضمن قطع ارتباطات خود با گروه های تروریستی به همکاری با جامعه بین المللی جهت مبارزه با آن ها مبادرت ورزد.این تحقیق به روش توصیفی – تحلیلی انجام گرفته است.

Keywords:

آمریکا , طالبان , مذاکره , تحریم , رئالیسم تهاجمی