بررسی معماری تعاملی بر طراحی فضاهای فرهنگی

معماری تعاملی نوعی ادغام و ملاقات طراحی معماری با فناوری دیجیتال است که موقعیت فلسفی منحصر به فردی را برای تغییر نقش طراح ارائه می دهد. این نقش بیشتر در مورد ایجاد طرح نهایی و بیشتر در مورد یک زمینه تحلیلی است که هم ساختمان ها و هم محیط های طراحی شده برای پاسخ ، انطباق، تغییر و تحقق زندگی را در بر می گیرد. در حال حاضر، مفهوم تعامل دیگر محدود به رابطه انسان با یک شی ، محیط یا ساختمان نیست ، بلکه می تواند بخشی از یک اکوسیستم بزرگتر باشد که شامل اشیا، محیط ها و ساختمان هایی است که به طور مستقل عمل می کنند.معماری تعاملی گونه ای از ادغام و مواجهه ی طراحی معماری با فناوری دیجیتال است که از نظر فلسفی ، موقعیتی منحصر به فرد برای تغییر نقش طراح فراهم می کند؛ این نقش کمتر در ایجاد یک طرح نهایی و بیشتر در زمینه ی تجزیه و تحلیلی خواهد بود که هم ساختمان را شامل می شود و هم محیط هایی که برای پاسخ ، انطباق، تغییر و تحقق بخشیدن به زندگی طراحی شدهاند. اکنون مفهوم تعامل دیگر محدود به رابطه ی انسان با یک شی ء، محیط یا ساختمان نیست ، بلکه می تواند به عنوان بخشی از اکوسیستم بزرگتر شامل اشیاء، محیط ها و ساختمانهایی باشد که به طور مستقل باهم در تعامل اند.

Keywords:

مولفه های محیطی , معماری تعاملی , فضای فرهنگی