بیماری نیوکاسل و نقش موسسه رازی در کنترل و پیشگیری از آن در ایران

بیماری نیوکاسل، یک بیماری بسیار مسری و کشنده در پرندگان است که به­وسیله ویروس بیماری نیوکاسل  و یا اورتو آوولاویروس پرندگان ایجاد می شود. نشانه های بالینی پرندگان آلوده بسته به گونه میزبان، حدت و میزان ویروس آلوده کننده، شرایط ایمنی و سن میزبان متفاوت است. از این رو تشخیص بیماری می تواند مشکل باشد. اولین مورد گزارش بیماری نیوکاسل از ایران، در سال ۱۳۲۹ شمسی (۱۹۵۰ میلادی) در موسسه تحقیقات واکسن و سرم سازی رازی توسط زنده یاد دکتر ولی اله سهراب صورت گرفت. درحال حاضر در ایران سیاست کنترل بیماری براساس واکسیناسیون است که برای کاهش ابتلا و کاهش تلفات ناشی از آن انجام می گیرد؛ اما به­تنهایی قادر به پیشگیری کامل طیور از آلوده شدن به سویه­ های حاد نیست. در حال حاضر واکسن های زنده نیوکاسل با استفاده از سویه های B۱، لاسوتا، کلون و مقاوم به گرما و همچنین واکسن کشته نیوکاسل در موسسه رازی تولید می شود که با روش های گروهی شامل:  اسپری و آشامیدنی و همچنین روش های انفرادی از قبیل:  تلقیح داخل چشمی/ بینی برای واکسن های زنده و تزریق زیرجلدی یا عضلانی برای واکسن های غیرفعال (کشته) قابلیت مصرف دارند. در کنار لزوم دسترسی به انواع واکسن های با کیفیت و اثربخش، مدیریت واکسیناسیون بسیار اهمیت دارد که شامل مواردی همچون: انتخاب نوع واکسن مناسب با شرایط مزرعه و میزان شیوع بیماری، انتخاب بهترین روش تجویز، صحت و دقت اجرای واکسیناسیون، استفاده به جا و به هنگام از واکسن کشته است. با وجود همه مزایای واکسیناسیون، در شرایط مزرعه نمیتوان آن را جایگزین اجرای مدیریت خوب و رعایت اصول امنیت زیستی کرد.

Keywords:

واکسن , بیماری نیوکاسل , پیشگیری , موسسه رازی , ایران