اثر طول دهانه و نوع سیستم مهاربندی بر گسترش پدیده خرابی پیشرونده در سازه های فولادی

طول دهانه های ساختمان به عنوان یکی از پارامترهای اساسی در مفهوم خرابی پیشرونده مطرح می باشد. اهمیت موضوع به ایندلیل است که در پدیده خرابی پیشرونده هر توزیع بار در سازه ممکن است خرابی های مضاعف را به دنبال داشته باشد. اندازهطول دهانه بر مقدار باری که توسط اعضا در خرابی پیشرونده تحمل میگردد، اثر مستقیم دارد و در گسترش روند خرابیبسیار موثر خواهد بود. سیستم مهاربندی نیز یکی دیگر از عوامل بسیار مهم در مقابله با پدیده خرابی پیشرونده است و درکاهش شدت خرابی نقش اساسی دارد. به منظور بررسی این دو پارامتر قابهای فولادی ۴ ، ۸ و ۱۲ طبقه با دهانه های ۴ و ۶متری در نظر گرفته شد. سازه های مورد ارزیابی مجهز به سیستم مهاربندی ضربدری یا شورون بوده و ستون حذف شده جهتانجام بررسی های لازم، در مجاورت مهاربند قرار دار د. براساس نتایج تحلیل استاتیکی غیرخطی هر چه طول دهانه بزرگترباشد، مقاومت سازه در مقابل خرابی پیشرونده کاهش مییابد و سازه های مجهز به مهاربند ضربدری از عملکرد مناسب ترینسبت به سازه های دارای مهاربند شورون برخوردار هستند. در قاب ۴ طبقه با طول دهانه ۴ متر، مهاربند شورون نسبت به مهاربندضربدری، با ۵۸ % کاهش ظر فی ت روبرو می گردد. در قاب ۸ طبقه مجهز به سیستم مهاربندی ضربدری، هنگام تغییر طول دهانهاز ۴ متر به ۶ متر، ظرفیت قاب در برابر خرابی پیشرونده ۲۰ % کاهش می یابد.

Keywords:

خرابی پیشرونده , سازه فولادی , مهاربند شورون , مهاربند ضربدری , تحلیل استاتیکی غیرخطی