مقایسه استفاده از دو روش راکتور پیرولیز و فرآیند انحلال انتخاب پذیر رسوبی در بازیافت زباله های تتراپک

در صنعت بسته بندی های کارتن تتراپک برای نگه داری شیر خوراکی طراحی و توسعه پیداکرده بود اما امروزه کاربردهای متعددیدر بسیاری از غذاها و نوشیدنی ها دارد بنابراین بازیافت این نوع بسته بندی ها به سبب وجود انواع مختلفی از مواد بازیافت پذیر کهشامل ۷۵ درصد کاغذ، ۲۵ درصد پلی اتیلن و ۵ درصد آلومینیوم بوده و در تولید این نوع بسته بندی به کار می رود قابل اهمیتمی باشد به علت وجود ساختار چندلایه در اسکلت این نوع بسته بندی ، مشکلات جدی و حائز اهمیتی در زمینه بازیافت این نوع ازکارتن های مرکب که برای نگه داری انواع نوشیدنی ها و غذا استفاده می شود وجود دارد بسیاری از این بسته بندی ها پس از سپریکردن طول عمر خود در مدت استفاده، به عنوان زباله در محیط رها می شوند بنابراین اولویت ما باید انجام مطالعات علمی به جهتمدیریت این نوع از زباله ها و داشتن روش بازیافت مناسب برای آن ها باشد در بررسی حاضر دو روش پیرولیز و انحلال انتخاب پذیررسوبی برای بازیافت لایه های آلومینیومی پلی اتیلنی موجود در بسته بندی تتراپک مورد ارزیابی قرار گرفت با توجه به اینکه در هر -دو روش نتایج حاصله در توافق خوبی با استانداردهای تئوری می باشند بر این اساس پتانسیل بیشتری برای روش پیرولیز ضایعاتتتراپک بنا به تسهیل بکار گیری و تعمیم آن به واحدهای نیمه صنعتی و صنعتی از منظر فنی وجود دارد

Keywords:

راکتور پیرولیز , فرآیند انحلال انتخاب پذیر رسوبی , ساختار تتراپک , بازیافت کارتن چند لایه , خمیر سازی آبی