بررسی عشق بیژن و منیژه و لیلی و مجنون
Publish place: The 10th International Conference on Fundamental Research in Language and Literature Studies
Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 197
This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CELPA10_014
تاریخ نمایه سازی: 14 بهمن 1402
Abstract:
عشق، از مفاهیم پرکاربرد ادبیات پارسی است، که اکثر شاعران از این مفهوم ناب و خاص که فدیه ای از ذات حق تعالی است، بهره برده اند . داستان عاشقانه لیلی و مجنون نیز یکی از متون عاشقانه ادب پارسی و همچنین از نماد های عشق خالص و ناب است، که عاشق و معشوق،آن را با هیچ چیز عوض نمی کنند. این جستار، کوششی است در راستای مقایسه تطبیقی عشق بیژن و منیژه و عشق لیلی و مجنون. در این جستار دو اثر بزرگ و ارزشمند زبان و ادبیات فارسی یعنی شاهنامه فردوسی و منظومه لیلی و مجنون نظامی در مقابل یکدیگر قرار می گیرند و اشتراکات و افتراقات عشق بیژن و منیژه و عشق لیلی و مجنون که در این دو اثر بزرگ گنجانده شده است مطرح می گردد و مورد بررسی قرار می گیرد. نتایج پژوهش نشان می دهد که نظامی، این منظومه را از حکایت های عرب دوران جاهلی برداشته، اصولا اعراب فاقد قدرت داستان سرایی معرفی شده اند و گفته شده که عرب قریحه داستان سرایی ندارد و درست برعکس ایرانیان است، چنانکه مضامین پراکنده داستان کوچک لیلی و مجنون فقط پس از آن که به دست ایرانیان می افتند (مانند نظامی) به صورت یک اثر پیوسته و منظم و با ارزش در می آید،و نظامی نیز از ذوق و هنر خود استفاده کرده تا به آیندگان بگوید،بر حذر باشید که عشق، داستانی است که تمام دوران را به خود مشغول کرده و از عشق گریزی نیست .
Keywords:
Authors
مهدی صادقی
استادیار گروه آموزش زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه فرهنگیان تهران، ایران
سید محمد جواد مطلبی
دانشجوی کارشناسی پیوسته، رشته زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه فرهنگیان یزد، ایران