برنامه ریزی مشارکتی شهرداری تهران در کنترل یکپارچه ترافیک درون شهری

روند سریع توسعه شهرنشینی منجر به افزایش تقاضا برای ایجاد امکانات حمل ونقل شده اما عدم کفایت سیستم موجود، موجب افزایش ترافیک شهری گردیده است. طبق اعلام سازمان ملل متحد، تراکم ترافیک تا سال ۲۰۵۰ به ۶۸ درصد خواهد رسید؛ بنابراین شهرها باید از راهکارهای مناسب برای کنترل ترافیک استفاده کنند. بدیهی است با شناخت و بررسی راهکارهای مختلف هم می ­توان این مشکل را حل کرد و هم در هزینه های مدیریت شهری صرفه جویی نمود. به طور کلی هدف مدیریت ترافیک، استفاده بهینه از شبکه های راه های ارتباطی موجود و افزایش ایمنی راه هاست. این هدف باید تا حد ممکن بدون لطمه زدن به محیط زیست تحقق یابد. به عبارت دیگر مدیریت ترافیک، استفاده از امکانات موجود، افزایش بهره وری آنها و حفظ منافع عمومی مربوط به شبکه راه های ارتباطی است. اقدامات مربوط به اعمال مدیریت ترافیک شهری، به نوع ترافیک بستگی دارد. بهترین راه حل این معضل اجتماعی اقتصادی فرهنگی آموزش فرهنگ ترافیک است. آموزش ترافیک به صورت بنیادی و فرهنگی بهتر است از گروه های سنی پایین و از سطوح کودکستان و دبستان وسپس مدارس راهنمائی و دبیرستان شروع شود تا این فرهنگ از کودکی در خمیر نسل آینده حک شود. علاوه بر انسان که اولین عنصر تشکیل دهنده ترافیک است با عامل دیگری روبرو هستیم و آن راننده است که باید فرهنگ استفاده از وسیله نقلیه خود و کاربرد آنرا به خوبی بداند و بشناسد تا بتواند به صورتی رانندگی کند که خود انتظار دارد دیگران رانندگی کنند.

Keywords:

حمل ونقل , شهرنشینی , مدیریت شهری