امکان سنجی شناختی-عاطفی تاثیر کیفیت بصری فرم ساختمان بر ارتقای حس دلبستگی به مکان (مطالعه موردی: بناهای نمادین فرهنگی معماری معاصر ایران)

پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین دلبستگی به مکان و ادراک کیفیت بصری فرم در پانزده بنای فرهنگی برجسته معماری معاصر ایران می پردازد. این پژوهش این فرضیه را مطرح می کند که بین کیفیت فرم ساختمان و حس دلبستگی به مکان همبستگی وجود دارد، به این معنا که ایجاد کیفیت بصری بالا از طریق افزایش کیفیت فرم ساختمان، رضایت اولیه شهروندان و دلبستگی بعدی به آن را افزایش می دهد. ساختمان. کیفیت بصری بالا بر تجربه افراد از محیط تاثیر می گذارد و کیفیت زندگی را بهبود می بخشد. دلبستگی به مکان نشان می دهد که چگونه افراد، در سطح شخصی، حس مکان را برای خود بازسازی می کنند. پژوهش حاضر روش توصیفی-تحلیلی را به عنوان چارچوب نظری و روش پیمایشی را به عنوان روش شناسی تجربی اتخاذ می کند. پرسشنامه ها با استفاده از مقیاس لیکرت تهیه و بین کارشناسان و شهروندان عادی توزیع شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و استفاده از آمار توصیفی- تحلیلی، تحلیل همبستگی و رگرسیون ارتباط بین ویژگی های شاخص ها را نشان داد. نتایج نشان دهنده همبستگی مثبت بین دلبستگی فرم و مکان با واسطه کیفیت بصری است و آنها شرایط علی برای یکدیگر هستند. علاوه بر این، تنها برخی از ساختمان های مورد مطالعه سطح یکسانی از دلبستگی به مکان را تداعی می کنند.

Keywords:

ترجیحات بصری , کیفیت محیطی , روانشناسی محیطی , طرحواره های ذهنی , معماری معاصر