اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر ترس از پیشرفت بیماری و پریشانی روان شناختی در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید

مقدمه: آرتریت روماتویید یک بیماری خودایمنی التهابی مزمن پیش­رونده است که میزان شیوع آن در جهان ۵/۰ تا ۴/۲ درصد برآورد شده است. در این مطالعه تاثیر آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر ترس از پیشرفت بیماری و پریشانی روان­شناختی بیماران مبتلا به آرتریت روماتویید مورد بررسی قرار گرفت. روش: این مطالعه نیمه تجربی و از نوع کارآزمایی بالینی، با ۳۰ نفر بیمار مبتلا به آرتریت روماتویید که به روش نمونه گیری هدفمند، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر کدام ۱۵ نفر) قرار گرفتند، انجام شد. مداخله به صورت گروهی و هفتگی به مدت یک و نیم ساعت در گروه آزمایش اعمال شد. داده­ها با استفاده از پرسشنامه پریشانی روان­شناختی (DASS) و ترس از پیشرفت بیماری جمع­آوری شدند. تحلیل داده­ها توسط نرم افزار SPSS-۲۱ و با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی صورت گرفت. یافته­ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر نشان داد در دو گروه میانگین افسردگی و استرس از پیشرفت بیماری دارای تفاوت معنادار (۰۵/۰P>) و اضطراب بدون تفاوت بود (۰۵/۰>P). نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد تفاوت میانگین بین نمره­های استرس، افسردگی و ترس از پیشرفت بیماری در مراحل پیش آزمون با پس آزمون و پیگیری در گروه آزمایش معنادار است (۰۱/۰>P). نتیجه گیری: یافته­ها بیانگر تاثیر آموزش تعهد و پذیرش بر پریشانی روان­شناختی و ترس از پیشرفت بیماری در بیماران مبتلا به آرتریت روماتویید بود؛ بنابراین می­توان از این درمان به عنوان یک درمان مکمل در کنار دارودرمانی برای بهبود زندگی این بیماران استفاده کرد.

Keywords:

پریشانی روانشناختی , ترس از پیشرفت بیماری , پذیرش و تعهد , آرتریت روماتویید