کارکرد خانواده در بیماران مبتلا به سردرد مزمن و غیر مزمن و افراد فاقد سردرد

مقدمه: هدف از این مطالعه مقایسه کارکرد خانواده در بیماران مبتلا به سردرد با افراد سالم بود. روش: شرکت کنندگان این پژوهش ۱۲۴ بیمار (۸۹ زن و ۳۵ مرد) که مبتلا به سردرد مزمن و سردرد تکرارشونده بودند که از این تعداد ۶۹ نفر مبتلا به سردرد مزمن و ۵۵ نفر مبتلا به سردرد تکرارشونده بودند. در گروه کنترل نیز ۵۳ نفر از افرادی که سابقه جدی سردرد نداشتند، شرکت کردند. شرکت کنندگان این پژوهش به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه جمعیت شناختی و مقیاس سنجش خانواده (FAD) توسط این افراد تکمیل شد و آزمون تحلیل واریانس چند متغیره (مانوا) برای بررسی معنادار بودن تفاوت میانگین های سه گروه اجرا شد. نتایج نشان داد که کارکرد خانواده بین گروه کنترل و بیمار تفاوت معنی داری نشان می دهد (۰۱/۰> p) همچنین بین سه گروه افراد مبتلا به سردرد مزمن و غیر مزمن و گروه کنترل تفاوت معناداری در زیرمقیاس های FAD وجود داشت. یافته­ها: نتایج آزمون تعقیبی جیمز هاول نشان داد که افراد مبتلا به سردرد مزمن نسبت به گروه کنترل (فاقد سردرد) کارکرد ضعیف­تری در تمام زیرمقیاس های کارکرد خانواده داشتند. نتیجه گیری: بنابراین نتیجه می­گیریم خانواده های بیماران مبتلا به سردرد بخصوص سردرد مزمن دچار بدکارکردی هستند و نقش خانواده در ایجاد، تثبیت و بدتر شدن سردرد عودکننده باید بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد. بررسی نقش عوامل خانوادگی ما را به یافته های جالبی خواهد رساند و در فهم بیشتر ما از این اختلال پیچیده مفید واقع می شود.

Keywords:

کارکرد خانواده , سردرد مزمن , سردرد غیر مزمن