نقش خودارزیابی در پیش بینی توانمندسازی و تعهد سازمانی کارکنان

هدف از انجام این پژوهش مطالعه نقش خودارزیابی در پیش بینی توانمندسازی و تعهد سازمانی کارکنان بوده است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری را کلیه کارکنان شرکت­ها و اتحادیه­های مصرف تعاونی تشکیل دادند که مشتمل بر ۲۵۵ نفر بوده اند. نمونه تحقیق با استفاده از روش نمونه­گیری تصادفی- طبقه­ای و با استفاده از فرمول کوکران ۱۵۵ نفر انتخاب گردیده است. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه بوده است که در برگیرنده ۱- پرسشنامه خودارزیابی جاج و بونو (Judge & Bono,۲۰۰۳)، ۲- پرسشنامه توانمندسازی اسپریتزر (Sprietzer,۱۹۹۵) و ۳- پرسشنامه تعهد سازمانی آلن و می یر (۲۰۰۴ Meyer & Alen)، می­باشند. پایایی پرسشنامه­ها با استفاده از آلفای کرونباخ برای هر یک ار آنها به ترتیب خودارزیابی ۷۳/.، توانمندسازی ۸۲/. و تعهد سازمانی ۷۶/. بدست آمده است. داده­ها با استفاده از نرم افزار آماری ЅРЅЅ و با کمک آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین، انحراف معیار و واریانس) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته­ها بیانگر همبستگی مثبت میان متغیرهای تحقیق می­باشند یعنی میان خودارزیابی و توانمندسازی، خودارزیابی و تعهد سازمانی و توانمندسازی با تعهد سازمانی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد.

Keywords:

خودارزیابی , توانمندسازی و تعهد سازمانی