تاثیر یادگیری مبتنی بر مسئله برخط و حضوری بر تمایل زبان آموزان به برقراری ارتباط، احساس خودکارآمدی، و اضطراب کلاس درس

پیشینه و اهداف: یکی از ملاحظات اساسی در یادگیری مبتنی بر مسئله عدم وجود یک راه حل واحد برای پاسخگویی به مسئله است که البته در آموزش زبان به آن سناریو نیز گفته می شود. با این حال، شیوه یادگیری مبتنی بر حل مسئله دارای ویژ گی­های دیگری نیز می باشد که آن را از دیگر شیوه های مرسوم یادگیری زبان متمایز می سازد. در این شیوه، به منظور برقراری ارتباط پایدار و معنی دار میان کسب دانش لازم برای پاسخگویی به مسئله از طریق کشف و بررسی راه حل های ممکن و انتخاب مناسب ترین راه حل، لازم است تا زبان آموز صرفا از طریف خود اکتشافی به بررسی و ارزیابی اطلاعات لازم برای پاسخ به مسئله بپردازد. البته، معلم، صرفا در نقش تسهیل گر ظاهر شده و در صورت لزوم زبان آموزان را راهنمایی می کند. این شیوه از یادگیری می تواند دررابطه با مهارت های تولیدی زبان­آموزان بسیار موثر باشد، چرا که آن­ها در صورت مشارکت در فرایند یادگیری- آن چه که این شیوه بر آن تاکید میکند - شیوایی کلام بهتری را تجربه می کنند. بدین ترتیب می توان گفت که این شیوه از آموزش صفات روانشناختی فراگیران را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. از این رو، مطالعه حاضر خلاء تحقیقاتی در مورد کاربرد شیوه مسئله محور و تاثیر آن بر عوامل روانشناختی از قبیل تمایل به برقراری ارتباط، خود کارامدی، و اضطراب کلاس درس می پردازد.روش ها : تعداد ۹۰ نفر از زبان آموزان سطح پیش متوسط زبان انگلیسی بر مبنای آزمون تعیین سطح آکسفورد و روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. افراد مورد نظر، به صورت تصادفی در سه گروه ۳۰ نفره (۱) گروه شیوه مبتنی بر مسئله برخط، (۲) گروه شیوه مبتنی بر مسئله حضوری، و (۳) گروه کنترل با شیوه تدریس غیر از یادگیری مبتنی بر مسئله تقسیم بندی شدند. زبان آموزان در هر سه گروه فوق در یک دوره ۱۰ جلسه ای آموزش مهارت گفتاری شرکت کردند. سه پرسشنامه تمایل به برقراری ارتباط، خود کارآمدی، و اضطرب در کلاس زبان در ابتدا و پایان دوره توسط زبان آموزان پاسخ داده شدند. برای تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده از پرسشنامه ها از تحلیل کواریانس (انکووا) استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که کاربرد شیوه مبتنی بر مسئله در کلاس برخط به طور قابل توجهی موثرتر از شیوه مبتنی بر مسئله در کلاس حضوری بوده است. یافته ها همچنین نشان داد که فراگیران زبان انگلیسی در کلاس­های برخط و حضوری با بکارگیری شیوه مبتنی بر مسئله نسبت به زبان آموزان گروه کنترل در زمینه تمایل به برقراری ارتباط عملکرد بهتری داشتند. علاوه بر این، زبان آموزان در گروه های آموزش مبتنی بر مسئله برخط و حضوری به طور معناداری سطح پایین­تری از اضطراب کلاس درس را در مقایسه با گروه کنترل تجربه کردند.نتیجه گیری: بر اساس یافته های مطالعه حاضر می توان چنین استنباط کرد که شیوه مبتنی بر حل مسئله در ایجاد انگیزه در زبان آموزان در جهت ایجاد ارتباط کلامی در زبان مقصد موثر است. علاوه براین، زبان آموزانی که در کلاس­های برخط تحت تاثیر این شوه قرار می­گیرند، حس مسئولیت بیشتری را نسبت به یادگیری خود پیدا می­کنند و در نتیجه احساس خوشنودی بیشتری را نیز تجربه می کنند. از سویی دیگر، به دلیل خود اکتشافی بودن این شیوه بویژه زمانی که زبان آموز به کشف راه حل پرداخته و آن را با هم کلاسی­های خود مورد بحث قرار می­دهد، اضطراب بسیار کمتری را تجربه کرده که به فرایند یادگیری کمک می کند. کاربردهای استفاده از نتایج این مطالعه در پایان مورد بررسی و پیشنهاد قرار گرفته است.

Keywords:

اضطراب کلاس درس , احساس خودکارآمدی , یادگیری مبتنی بر مسئله , تمایل به برقراری ارتباط