تبیین جامعه شناختی بی تفاوتی سیاسی فرارفتاری برحسب تعیین کننده های اقتصادی

افزایش­ روند بی­تفاوتی سیاسی، نظام­های سیاسی جهان معاصر را چنان به چالش کشیده است که به ناچار به واکاوی جدی شرایط به وجودآورنده آن اقدام کرده­اند. در همین راستا، پژوهش حاضر به روش کمی و تکنیک پیمایش به دو سوال پاسخ می دهد. ابتدا آنکه میزان بی تفاوتی سیاسی فرارفتاری(احساس بی­قدرتی، احساس بی­معنایی، احساس       بی­هنجاری، احساس انزوا و احساس از خود بیگانگی) جوانان مطالعه شده تا چه حد است؟ دوم آنکه تعیین­کننده­های اقتصادی (کاهش درآمدها، افزایش تورم و عدم منفعت از مشارکت) تا چه حد بر بی­تفاوتی سیاسی فرارفتاری تاثیرگذار بوده اند؟ جمعیت آماری پژوهش شامل تعداد ۴۳۱۲۸۸ نفر از جوانان  ۱۸ تا ۲۹ ساله ساکن شهر کرمانشاه در سال ۱۴۰۱ بود که با استفاده از فرمول کوکران و روش نمونه­گیری خوشه­ای، داده­ها از طریق توزیع ۴۰۰ پرسش نامه محقق­ساخته با روایی ۸۸/۰ و پایایی ۸۰/۰، گردآوری شد. برای آزمون میزان تاثیر تعیین­کننده­های اقتصادی بر افزایش  بی­تفاوتی سیاسی فرارفتاری در قالب مدلی تجربی از مدل معادلات ساختاری و نرم­افزار AMOS استفاده شد. یافته­های پژوهش در پاسخ به سوال اول پژوهش، نشان داد که میزان بی­تفاوتی سیاسی فرارفتاری جوانان مطالعه شده (۱۶/۷۱) درصد است. یافته­های پژوهش در پاسخ به سوال دوم پژوهش نشان داد که کاهش درآمد با بارعاملی (۸۰/۰)، افزایش تورم با بارعاملی (۸۸/۰) و عدم منفعت از مشارکت با بارعاملی (۷۱/۰) ضمن تاثیرگذاری معنادار بر افزایش بی­تفاوتی سیاسی، درمجموع ۶۲ درصد از افزایش بی­تفاوتی سیاسی فرارفتاری را تبیین کردند. علاوه بر این، مدل ساختاری ضمن پشتیبانی از فرضیه­ی پژوهش نشان داد که تعیین­کننده­های اقتصادی در یک رابطه­ی همبسته با بارعاملی ۷۹/۰ بر بی­تفاوتی سیاسی فرارفتاری تاثیرگذار هستند.

Keywords:

بی تفاوتی سیاسی فرارفتاری , کاهش درآمد , افزایش تورم , عدم منفعت از مشارکت , جوانان شهر کرمانشاه