بررسی رابطه بین کمال گرایی و اختلال خوردن افراطی در دختران دانشجو: نقش میانجیگر تحمل پریشانی

سابقه و هدف: اختلال خوردن نوعی اختلال رفتاری تغذیه ای است که با محدودیت های ارادی در خوردن غذا بروز می کند و اساسا منشا روانی و اجتماعی دارد و یکی از نگرانی های سازمان بهداشت جهانی است. هدف پژوهش حاضر تبیین روابط علی بین کمال گرایی و اختلال خوردن افراطی در بین دانشجویان با نقش میانجیگر تحمل پریشانی بود. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی-همبستگی بوده که برای تجزیه وتحلیل اطلاعات، از روش مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دختران دانشجو شهر اصفهان تشکیل می­دادند که از میان آن­ها ۲۱۴ نفر به صورت در دسترس به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامه­های کمال گرایی، پرسشنامه تحمل پریشانی و مقیاس خوردن افراطی پاسخ دادند. یافته ها: نتایج مدلسازی حاکی از برازش مناسب مدل پژوهش بود. همچنین نشان داده شد که ضریب مسیر کل(مجموع ضرایب مسیر مستقیم و غیرمستقیم) بین کمال گرایی انطباقی و اختلال خوردن افراطی(۰۱/۰>p، -=β۰/۲۸۶) منفی و در سطح ۰/۰۱و ضریب مسیر کل بین کمال گرایی غیرانطباقی و اختلال خوردن افراطی (۰/۰۱>p، ۰/۳۲۹β=) مثبت و در سطح ۰/۰۱ معنادار بود. بنابراین تحمل پریشانی در دختران رابطه بین کمال گرایی انطباقی با اختلال خوردن را به صورت منفی و رابطه بین کمال گرایی غیرانطباقی و اختلال خوردن افراطی را به صورت مثبت و معنادار میانجیگری می کند. استنتاج: بر اساس نتایج پژوهش حاضر پیشنهاد می­شود که به نقش میانجی تحمل پریشانی در رابطه­ی بین کمال گرایی و علائم اختلال خوردن افراطی توجه شود و درمانگران این مولفه­ را در کاربست درمانی خود بگنجانند.

Keywords:

distance tolerance , eating disorder , perfectionism , تحمل پریشانی , اختلال خوردن افراطی , کمال گرایی