تاثیر سیاست پیشگیرانه خلفای عباسی بر زیست اجتماعی امام دوازهم شیعیان تا پایان غیبت صغری

هرچند داده های تاریخی متقنی در خصوص تولد و زندگی امام دوازدهم شیعیان وجود دارد اما ابهامات در خصوص دلایل این زندگی مخفیانه گاه شبهاتی می آفریند که برآیند آن انکار اصل وجود مقدس امام است این در حالی است که عصر غیبت صغری شاهد وقایع واتفاقاتی بوده است که پرداختن به ابعاد مختلف و زوایای پنهان آن می تواند ضمن تصویرسازی از شرایط سیاسی، اجتماعی و فرهنگی آن تا اندازه ایی دلایل حدوث غیبت امام دوازدهم شیعیان را تببین نماید از این رو پرداختن به مسائلی مانند بررسی وضعیت سیاسی و اجتماعی آن عصر از زاویه تاثیر آن بر حدوث عصر غیبت و همچنین بررسی اقدامات و عملکرد خلفای عباسی دوره غیبت صغری می تواند تا حدودی دلایل این اختفاء نتایح حاصله حاکی از آن است که سیاست ورزی حاکمان عباسی در قبال حیات امام از همان جهت گیری کلی ایشان دال بر حذف امام شیعه از گردونه اجتماعی پیروی کرده است اما طبق اقتضائات زمان و رسالت از پیش تعیین شده برای ایشان به دوره قبل از ولادت ایشان نیز تسری یافته است و به اقداماتی جهت پیشگیری از ولادت، انکار تولد و در عین حال تفحص پنهانی برای قتل مخفیانه ایشان منجر شده که زیست اجتماعی ایشان را تحت تاثیر قرارداده است و موجب به شکل گیری سبک زندگی خاص برای امام زمان عج الله شده است و مخفی بودن ولادت و محل سکنی حضرت، کمبود اطلاعات در مورد ادوار حیات ایشان، عدم امکان دسترسی و ارتباط مستقیم با ایشان تابعی از وضعیت پیش گفته است

Keywords:

عباسیان , غیبت صغری , تقیه , شیعیان , امام دوازدهم