جایگاه مدارس کار آفرین در برنامه هفتم توسعه

هدف اولیه ی آموزش کار آفرینی تربیت افراد متکی به نفس، آگاه، ایده پرداز و به طور کلی افرادی ماهر در راه اندازی کسب و کار شخصی است، مفهوم کار آفرینی کودکان نیز بسیار مورد توجه قرار گرفته است. امروزهکارآفرینی به عنوان واحدهای درسی در برخی از مدارس تدریس می شود. در دنیا موسساتی وجود دارند که مهارت های کارآفرینی را با برگزاری دوره هایی به دیگران آموزش می دهند. بسیاری از نظریه پردازان اعتقاد دارند، که اصول و مبانی کارآفرینی در مدارس باید در رده های سنی پایین تر آموزش داده شود. این موضوع باعث می شود که هرگاه فرد به سن جوانی رسید این آموزش ها بازتابی بیرونی و عملی به خود بگیرد و در زمان درست، آن فرد را مبدل به یک کارآفرین موفق کند. آموزش کارآفرینی باید با شعار، مشکلات یک فرصت هستند؛ صورت گیرد. در مدارس مهارت هایی به صورت تئوری و بعضا عملی جهت ایجاد تغییر در دیدگاه، تفکر عمیق، تقویت کار تیمی به دانش آموزان، آموزش داده می شود. زمانی یک مدرسه ی کارآفرینی به اهداف خود می رسد که ایده های دانش آموزان به مرحله کاربری برسد. یکی از برنامه توسعه هفتم توسعه و آموزش کار آفرینی می باشد. در اقتصاد کار آفرینی باید روی بحث توانمندسازی استعدادها، تحقیق و توسعه و نوآوری، سیاست و تنظیم گری و استانداردها، زیرساخت فیزیکی و دیجیتالی تمرکز شود. برای اینکه اقتصاد کار آفرینی به خوبی در برنامه توسعه هفتم و قانون بودجه پیاده شود چهار آیتم شمولیت و دسترسی، امنیت ، فناوری نوظهور، شرایط ژئوپلیتیک را باید مدنظر قرار داده شود. از همین رو در این پژوهش به بررسی جایگاه مدارس کار آفرینی در برنامه هفتم توسعه پرداخته شده است.

Keywords:

کار آفرینی , مدارس , برنامه توسعه هفتم