تاثیر تمرین با انسداد بینایی بر اجرای مهارت فورهند بازیکنان غیرماهر تنیس روی میز

هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر تمرینات انسداد بینایی بر اجرای مهارت فورهند بازیکنان غیرماهر تنیس روی میز بود. شرکت کنندگان شامل ۴۸ دانشجو (سال ۷۸/۳ ± ۰۶/۲۴) بودند که به چهار گروه بینایی مرکزی (انسداد بینایی محیطی)، بینایی محیطی (انسداد بینایی مرکزی)، بینایی کامل(بدون انسداد بینایی) و گروه کنترل تقسیم شدند. مطالعه شامل سه مرحله پیش آزمون، آزمون یادداری فوری و آزمون یادداری تاخیری بود. پس از مرحله پیش آزمون(۳۰ کوشش)، شرکت-کنندگان گروه های تجربی به مدت هشت جلسه و در هر جلسه پنج بلوک ۱۰۰ کوششی به تمرین مهارت فورهند پرداختند. در پایان مرحله اکتساب، آزمون یادداری فوری و پس از دو هفته آزمون یادداری تاخیری انجام شد. نتایج آزمون یادداری فوری نشان داد اجرای مهارت فورهند در هر سه گروه تجربی بینایی مرکزی، محیطی و کامل نسبت به گروه کنترل، پیشرفت معنی داری داشتند(۰۵/۰p≤). همچنین در این مرحله گروه بینایی محیطی بیشترین پیشرفت را نشان دادند. در مرحله ی آزمون یادداری تاخیری عملکرد گروه های بینایی کامل و بینایی محیطی بهتر از گروه های کنترل و گروه بینایی مرکزی بود و گروه بینایی مرکزی عملکردی مشابه با گروه کنترل داشت. با توجه به عملکرد بهتر گروه بینایی محیطی در آزمون یادداری فوری و یادداری تاخیری نسبت به گروههای کنترل و بینایی مرکزی می توان نتیجه گرفت احتمالا تمرین با وجود انسداد بینایی مرکزی، نوعی از تمرین است که میتواند باعث بهبود عملکرد در مهارت های مهاری با سرعت بالا مانند مهارت فورهند تنیس روی میز باشد.

Keywords:

بینایی پیرامونی , انسداد , بینایی مرکزی , اعمال مهاری , فورهند تنیس روی میز