اثر ارتباطات سیاسی بر تعهد اخلاقی نسبت به گزارشگری پایداری: نقش فشار ذی نفعان و سازوکارهای حاکمیت شرکتی

زمینه: گزارشگری پایداری یکی از مسائل چالش برانگیزی است که شرکت ها  را با  عنوان نهادهای چندمنظوره علاوه بر عملکرد صرفا اقتصادی بر جنبه های اجتماعی و زیست محیطی متمرکز می نماید. از این رو هدف پژوهش، بررسی اثر ارتباطات سیاسی  و نقش فشار ذی نفعان و سازوکارهای حاکمیت شرکتی بر تعهد اخلاقی نسبت به گزارشگری  پایداری می باشد. روش: پژوهش حاضر توصیفی همبستگی و در زمره پژوهش های کاربردی بود. جامعه پژوهش شامل شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۷ بودند که با استفاده از روش نمونه گیری غربالگری و حذف سیستماتیک ۱۱۷ شرکت به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها کارت امتیازدهی دلویتی  بود. تحلیل داده ها با بهره گیری از روش معادلات ساختاری انجام شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد ارتباطات سیاسی برتعهد اخلاقی نسبت به گزارشگری پایداری تاثیر منفی معناداری دارد. هم چنین نتایج پژوهش بیانگر آن است که ارتباطات سیاسی بر فشار ذی نفعان و سازوکارهای حاکمیت شرکتی تاثیر مثبت معناداری دارد. از طرفی فشار ذی نفعان و سازوکارهای حاکمیت شرکتی نیز برتعهد اخلاقی نسبت به گزارشگری پایداری تاثیر مثبت معناداری دارد. سازوکارهای حاکمیت شرکتی رابطه منفی بین ارتباطات سیاسی و تعهد اخلاقی نسبت به گزارشگری پایداری را شدت می بخشد. نتیجه گیری: نتایج بیانگر آن است که وجود ارتباطات سیاسی در شرکت ها تعهد اخلاقی نسبت به گزارشگری پایداری را کاهش می دهد، ولی فشار ذی نفعان و سازوکارهای حاکمیت شرکتی باعث بهبود تعهد اخلاقی نسبت به گزارشگری پایداری می شود.

Keywords:

Ethical commitment , Sustainability reporting , Corporate governance , Stakeholder pressure , Political communication , تعهد اخلاقی , گزارشگری پایداری , حاکمیت شرکتی , فشار ذی نفعان , ارتباطات سیاسی