اصل کرامت انسانی در نظام حقوقی اسلام و تطبیق آن با حقوق بشر معاصر

اصل کرامت انسانی یکی از اصول و موضوعات مهم و اساسی است که در نظام حقوقی اسلام و حقوق بشر معاصر؛ پایه و اساسبسیاری از حقوق، امتیازات و تکالیف انسانی است. در نظام حقوقی اسلام؛ کرامت انسانی از بدو پیدایش انسان با امتزاج روح الهیو با پیکره و جسم آدمی همراه گشت، تجلی و تحقق یافت. کرامت انسانی به ذاتی و اکتسابی تقسیم می شود که مراد از کرامتذاتی این است که: تمامی انسانها به جهت استقلال ذاتی، توانایی تعقل و تفکر و جهه و نفخه الهی که دارند، فارغ از برترینژادی، زبانی، قومی و مذهبی از آن برخوردار هستند. کرامت اکتسابی عبارت از این است که: انسان با به کار انداختن استعدادهاو توانایی های ذاتی خود در مسیر رشد و کسب فضایل اخلاقی از آن برخوردار می شوند. مقاله حاضر در مقام گردآوری با رویکردکتابخانه ای و در مقام پردازش به اطلاعات با روش توصیفی، تحلیلی و تطبیقی به بررسی اصل کرامت انسانی در نظام حقوقیاسلام و حقوق بشر معاصر پرداخته است. یافته و نتایج تحقیق حاکی از آن است که در نظام حقوقی اسلام کرامت به ذاتی واکتسابی تقسیم میشود و در نظام حقوق بشری نیز یکی از اصول و مبنای بسیاری از حقوق و امتیازات انسان است که این نظام،کرامت ذاتی همه انسانها را موردتوجه قرار داده است که انسان ازآنجهت که انسان است و فارغ هر نوع تعلقات مذهبی، فکری،نژادی، و قومی که دارند از آن برخوردار هستند. اصل کرامت انسان دارای مبانی است که این مبانی علت اصلی شناخت کرامتبه عنوان یکی از اصول مهم هستند که نظام حقوقی اسلام: خلفت ممتاز، خلیفه خدا در روی زمین، بهرهمندی از عقل و خرد،اختیار و آزادی انسان و فطرت الهی را مبنای کرامت انسانی می داند که بهره مندی از عقل و خرد، اختیار و آزادی و فطرت ازمبانی حقوق بشر معاصر نیز هستند

Keywords:

اصل , کرامت , کرامت انسانی , نظام , حقوق , حقوق اسلام , حقوق بشر