اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر شفقت بر خود و کیفیت زندگی در زنان مطلقه

پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر شفقت بر خود و کیفیت زندگی در زنان مطلقه انجام شده است . روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است . جامعه آماری پژوهش شامل زنان مطلقه مراجعه کننده به مراکز مشاوره ای شهر ساری در سال ۱۴۰۲ بود؛ سپس از این جامعه با روش نمونه گیری در دسترس به تعداد ۲۸ نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش ۱۴نفر و کنترل ۱۴نفر قرار داده شدند؛ پرسشنامه به کار برده شده برای جمع آوری دادهها، پرسشنامه های شفقت بر خود و کیفیت زندگی بوده است . آزمودنی های گروه آزمایش به مدت ۸هفته ، هر هفته دریک جلسه درمان ۹۰-۶۰دقیقه ای درمان شناختی رفتاری را دریافت نموده اند و گروه کنترل مداخله خاصی را دریافت ننمودند.یافته ها نشان داد میانگین نمرات شفقت بر خود و کیفیت زندگی در پس آزمون نسبت به پیش آزمون در گروه آزمایش معنادار بوده است . بنابراین درمان شناختی رفتاری بر شفقت بر خود و کیفیت زندگی در زنان مطلقه تاثیر دارد.

Keywords:

درمان شناختی رفتاری , شفقت بر خود , کیفیت زندگی , زنان مطلقه .