بررسی کنشگری زنان عشایر در گردشگری قومی: مطالعه موردی استان گیلان

یران با داشتن جاذبه های متنوع فرهنگی، تاریخی، مذهبی و طبیعی، پتانسیل بسیار عظیمی در عرصه گردشگریقومی دارد. مراکز بومگردی به عنوان مهم ترین باز یگر صنعت گردشگری قومی، بسترساز توسعه پایدار روستایی بوده وفرایند توانمندسازی زنان را تقو یت نموده است. مهم ترین بازیگر صنعت گردشگری در بازنمایی بخش های مختلفی چونغذای محلی، پوشاک محلی، فولکلور و صنا یع دستی زنان هستند و در گردشگری روستایی و عشایری نیز که عمدتا بهصورت کسب وکارهای کوچک یا متوسط با مالکیت محلی و در قالب کسب و کار خانوادگی شکل می گیرد نیز زنانمهمترین نقش آفرین می باشند . سوال اصلی این پژوهش این است که کنشگری زنان در بستر اقامتگاه بومگردی روستاییو عشایری چگونه صورت بندی می شود؟ و مدیران زن اقامتگاه های بومگردی در فرایند یادگیری فرهنگی چه نقشی ایفامی نمایند؟ در این پژوهش تلاش شده است تا کنشگری زنان عشایر در تولید محتوا در سه بعد تصویرسازی ذهنی ،درگیری عمیق ذهنی و تقو یت وفاداری مشتریان در مدیریت اقامتگاه بومگردی مورد واکاوی قرار بگیرد . این پژوهش درچارچوب پارادا یم کیفی و تکنیک مرد منگاری استفاده شده است و گردآوری داده ها با استفاده از مصاحبه تعاملی و نیمهساختار یافته با مدیران ۲۸ اقامتگاه بومگردی استان گیلان، مشاهده مشارکتی و بررسی های کتابخانه ای و اسنادی صورتگرفته است. همچنین به منظور تدقیق یافته ها با مسئولین نهادهای ذیربط مصاحبه متخصص شده است. در این پژوهشاز نمونه گیری گلوله برفی و هدفمند استفاده شده است و کلیه افراد تعلق ایلی و طا یفه ای داشته اند

Keywords:

زنان , عشایر , اقامتگاه بومگردی , فولکلور