بررسی اختلال یادگیری در درس ریاضی و روش های تشخیص و درمان آن

یکی از عوامل عمده ی افت تحصیلی در بین دانشآموزان، ضعف در مهارت های ریاضی است که در این اختلال، توانایی کودک در ریاضی به طور برجسته ای از توانایی وی در سایر دروس مدرسه، از نمرات سایر آزمون های پیشرفت تحصیلی و از مقیاس کامل ضریب هوشی پایین تر است. اختلال در ریاضیات اساسا عبارت است از ناتوانی در انجام مهارت های مربوط به حساب با توجه به ظرفیت هوشی و سطح آموزشی که از کسی انتظار می رود. مهارت های مربوط به حساب از طریق آزمون های میزان شده فردی ارزیابی می-شود. فقدان توانایی مورد انتظار در ریاضی با عملکرد تحصیلی با فعالیت های روزمره تداخل می کند، و مشکلات مربوط به آن دامنه وسیعی را در بر خواهد گرفت. می توان گفت یکی از عوامل علی در اختلال ریاضی که اکثر متخصصان فنی بر آن تاکید دارند آموزش ضعیف، نادرست یا ناکافی و همچنین ضعف مربیانی است که خود از آموزش کافی بهره مند نبوده اند. و عدم استفاده از وسایل آموزشی مناسب یا غیبت های طولانی و مکرر کودک از مدرسه و مانند آن را می توان به عنوان عواملی برای ناکافی بودن یادگیری، مدنظر قرار دارد. عدم ارائه مطالب به ترتیب صحیح و استفاده نادرست از مواد آموزشی در مورد برخی کودکان مثال های بارزی از آموزش های نادرست هستند. هدف پژوهش حاضر بررسی اختلال یادگیری ریاضی در دانش آموزان ابتدایی و روش های تشخیص و درمان آن می باشد. این پژوهش از نوع بنیادی- کاربردی و روش مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع (اسنادی) است.

Keywords:

اختلال ریاضی , روش های تشخیص , درمان , دانش آموزان.