نقش اعتماد به نفس بر کاهش استرس و اضطراب دانش آموزان

فرزندان ما نیازمند اعتمادبه نفس اند تا در سایه آن بتوانند راه خوشبختی خود را هموار کنند. به هر میزان که کودکان ما بیشتر رشد کنند و بیشتر با مسائل و دشواری های زندگی مواجه گردند نیاز آنها به اعتماد به نفس بیشتر خواهد شد و مقدمات این امر باید از دوران کودکی فراهم گردد. ارزش پرورش کودکان و ایجاد زمینه اعتماد به نفس را در آنان هنگامی می توان دریافت که بدانیم عدم آن موجب پیدایش چه عوارض و دشواری هایی است .از مباحث اساسی که در حوزه های تعلیم و تربیت و روان شناسی مطرح می شود، توانایی دانش آموزان در توجیه موفقیت و شکست خود است. دانش آموزان برای موفقیت ها و شکست های خود عللی را در نظر می گیرند و با توجه به آن ها واکنش عاطفی نشان می دهند. برخی موفقیت را به عوامل درونی و شکست را به عوامل بیرونی نسبت می دهند. درماندگی آموخته شده به وضعیتی اطلاق می شود که در آن فرد به این باور می رسد که نمی تواند کاری انجام دهد تا یک موقعیت آزارنده را برطرف سازد یا از آن اجتناب کند و این امر به موقعیت های دیگر تعمیم می یابد؛ بنابراین، درماندگی آموخته شده به خودی خود از یک تجربه ناگوار ناشی نمی شود، بلکه از ناتوانی یا ناتوانی تصوری فرد در این باره که کاری از او ساخته نیست ناشی می شود .اگر دانش آموز به این باور برسد که هیچ کاری از دستش برنمی آید تا موقعیت ناگوارش را تغییر دهد، حالت او را درماندگی آموخته شده می نامند و می توان وضعیت را اینگونه توصیف کرد که شخص واقعا ممکن است که در یک موقعیت ناراحت کننده قرار داشته و هیچ یک از اعمال او نتوانسته است موقعیتش را تغییر دهد. در نتیجه از تلاش بازمانده و به این باور رسیده است که هیچ کاری از وی ساخته نیست. در چنین فرایندی، دانش آموز اطمینان خود را از دست می دهد و به ناتوانی خود اذعان می کند و توان حرکت و خلاقیت از او سلب و به موجودی بی تحرک، خنثی و فاقد معیار و ارزش تبدیل می شود، اما اگر شرایط تغییر کند و شخص بتواند با انجام دادن کاری موقعیت ناگوارش را تغییر دهد، این باور که کاری از او ساخته نیست باور غلطی خواهد بود.