گسترش قلمرو شرط داوری از طریق رضایت مفروض
Publish place: Comparative law Research Quarterly، Vol: 20، Issue: 4
Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 59
This Paper With 24 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_CLRM-20-4_005
تاریخ نمایه سازی: 14 اسفند 1402
Abstract:
داوری نهادی قراردادی است. قرارداد داوری است که تعیین میکند چه کسی میتواند در دیوان داوری خواهان یا خوانده قرار گیرد.توسعه شرط داوری به اشخاص ثالث معارض با ماهیت آن میباشد.مبانی گسترش قلمرو شرط داوری را با نگاه به رویه داوری بینالمللی و ادبیات موجود میتوان به دودسته کلی تقسیم کرد: دسته اول شامل مواردی است که با نادیده گرفتن شخصیت حقوقی شرکت مادر، سهام داران یا شرکتهای زیرمجموعه آن میتواننددردیوان داوری طرف دعوا قرار گیرند یا اینکه با نادیده گرفتن شخصیت حقوقی مستقل شرکت تحت مالکیت وکنترل شرکت مادر، شرکت مادررا خوانده قرار دهند.دردسته بعدمواردی مطرح شده که با یافتن نشانههای از رضایت شخص ثالث، میتوان قلمرو شرط داوری را بر مبنای رضایت مفروض گسترش داد. نمایندگی، استاپل و گروه قراردادها به عنوان مبانی گسترش قلمرو شرط داوری بر اساس رضایت مفروض مطرح شدهاند.
Keywords:
Authors
رسول کشکولی
Ph.D, student, Faculty of Law, Department of Private Law, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran
محمود صادقی
۲. Associate Professor, Faculty of Law, Department of Privat Law, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran.
مرتضی شهبازی نیا
Associate Professor, Faculty of Law, Department of Privat Law, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran.
ابراهیم عزیزی
Assistant Professor, Faculty of Law, Department of Privat Law, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran.