طراحی سامانه هورمونی آهسته رهش LHRH-A۲ در مقیاس نانو

هدف از این پژوهش تهیه سامانه آزادسازی هورمون بر پایه نانو است. در این مطالعه از پلیمر طبیعی کیتوزان برای ساخت نانوذرات و از LHRH-A۲ به عنوان هورمون مورد نیاز برای تکثیر مصنوعی ماهیان مورد استفاده قرار گرفت. برای تهیه نانوذرات از روش ژل شدن یونی استفاده شد. عوامل بررسی شده برای تعیین اندازه ذرات با استفاده از روش آماری دی اپتیمال تنظیم شد که شامل غلظت های مختلف هورمون، نسبت غلظت کیتوزان به تری پلی فسفات و pH محلول هورمون- کیتوزان بود. ریخت شناسی، بررسی اندازه و ساختار تشکیل دهنده، تشخیص مقاومت حرارتی و وزن سنجی حرارتی ذارت نانو انجام شد. اندازه بهینه نانوذرات ۱۰۸ نانومتر، پتانسل زتا ۲/۱۶ میکرو ولت، شاخص توزیع اندازه ذرات بهینه ۲۷۴/۰ تعیین شد. همچنین بررسی رهایش هورمون LHRH-A۲ از نانوذرات در محیط آزمایشگاه مقدار ۱۴/۸۰ درصد در طول ۴۸ ساعت را نشان داد. تصاویر میکروسکوپ الکترونی نگاره، نانوذرات را با اندازه کوچک و ساختار کروی جدا از یکدیگر نشان داد. همچنین این سامانه دارای پایداری حرارتی بالا تا ۴۰۰ درجه سانتی­گراد بود که با توجه به عدم آزاد شدن سریع و ناگهانی می تواند به عنوان حاملی مناسب برای سامانه آهسته رهش هورمون رسانی در القای تکثیر گونه های مختلف ماهی از جمله ماهیان خاویاری از طریق تزریق به کار گرفته شود.

Keywords:

LHRH-A۲ , نانوکیتوزان , سیستم آهسته رهش , هورمون , رسیدگی جنسی