بررسی مولفه های ابرانسان نیچه در نمایشنامه داود و اوریا نوشته عباس نعلبندیان

عباس نعلبندیان گفت­وگوهای منظم و منطقی خود را با چاشنی سیاست، فلسفه و موضوعات متعدد دیگر همراه می­کند و بحث خود درباره سراب حقیقت را در قالب بیانات شاعرانه و ادبی ارائه می­دهد. اگرچه نعلبندیان تحت ­تاثیر فلاسفه و نمایشنامه­نویسان غربی قرار داشته، به­خوبی توانسته است این تاثیرات را بومی­سازی کند. خواندن داود و اوریا از دیدگاه ابرانسان نیچه نشان می­دهد که نعلبندیان از آن، هم به­عنوان جهشی ایدئولوژیک و هم به­عنوان عنصری ساختاری در سازمان­دهی ­کار خود استفاده می­کند. هدف این مقاله تاکید بر اهمیت خواندن داود و اوریا در چهارچوب فلسفه نیچه و بررسی نقشی است که اندیشه نیچه در این نمایشنامه بازی می­کند؛ از این­رو، روش مطالعه، ادبیات تطبیقی در قالب مطالعات بینا­رشته­ای است. به­طور خاص، این پژوهش به دنبال ارائه راه­هایی است که از طریق آن­ها بتوان نشان داد که ایده نیچه به درک جدیدی از شخصیت­ اصلی داود و اوریا و شکل هنری نمایشنامه کمک می­کند؛ به­­علاوه، چگونه این درک به شناخت بهتری از نعلبندیان، هم به­عنوان یک هنرمند و هم به­عنوان یک فرد، منجر می­شود. یافته های این مقاله نشان می­دهد که چگونه نعلبندیان با استفاده از تفکر نیچه، مفهوم ابرانسان را در نمایشنامه داود و اوریا خلق و بومی­سازی کرده و به غنای ادب فارسی افزوده است.

Keywords:

نیچه , ابر انسان , عباس نعلبندیان , مطالعات بین رشته ای , داود و اوریا