بررسی اثر دما و زمان اقامت در بازیافت اجزاء فیلتر روغن به روش پیرولیز

فیلترهای روغن استفاده شده هم خطرات زیست محیطی فراوانی را در بردارند و هم حاوی اجزاء ارزشمندی برای استفاده مجدد هستند که بازیافت آن ها را توجیه می کنند. در این طرح در میان روش های مختلف بازیافت از روش پیرولیز استفاده شده است. در این مطالعه رفتار هر یک از مواد تاثیرگذار در تولید باقی مانده (روغن کارکرده، واشر لاستیکی، کاغذ فیلتر) با تغییر دو پارامتر دما و زمان اقامت به صورت جداگانه بررسی شد. آزمایش ها در دماهای ۳۶۰، ۴۴۰ و ۵۲۰ درجه سانتی گراد و دو زمان اقامت ۳۰ و ۹۰ دقیقه با جریان نیتروژن ثابت ۲۰۰ml/min انجام شده و میزان باقی مانده تولیدی پس از هر آزمایش اندازه گیری شد. در پیرولیز روغن کارکرده با افزایش دما و زمان اقامت، تولید باقی مانده به دلیل پیشروی واکنش های شکست حرارتی اولیه خوراک ابتدا کاهش یافت و سپس به دلیل شروع شکست حرارتی ثانویه مواد هیدروکربنی موجود در راکتور کمی افزایش یافت. در پیرولیز واشر لاستیکی با افزایش دما و زمان اقامت، روند تولید باقی مانده همواره کاهشی بود. این رفتار نشان دهنده پیشرفت واکنش پیرولیز و شکست حرارتی اولیه مواد و همچنین تبخیر مواد هیدروکربنی جامد واشر در دما های بالا است. در بررسی تاثیر دما و زمان ماند بر پیرولیز کاغذ فیلتر مشاهده شد که در اثر افزایش دما و زمان ماند بازده باقی مانده تولید شده کاهش یافت که می-تواند در اثر شکست حرارتی اولیه کاغذ فیلتر یا شکست حرارتی دوباره باقی مانده باشد.

Keywords:

فیلترهای روغن استفاده شده , پیرولیز , قراضه های آهنی