فارابی و دانش زبان

هدف از نگارش این مقاله بررسی گزیده­ای از فصل­های اول و دوم احصاءالعلوم، اثر ابونصر فارابی است. این دو فصل از کتاب به ترتیب به موضوع دانش زبان و دانش منطق اختصاص دارد. تحلیل مفهومی مطالب این دو فصل نشان می ­دهد که فارابی در شرح دانش زبان و اصول مشترک آن سنت فکری مشخصی داشته است. برخی از مولفه­ های این سنت عبارتند از رویکرد همگانی در مطالعه دانش زبان­، توجه به مسائل موسیقایی و زیبایی شناختی در مطالعه دانش زبان، تمایز میان نطق درونی و بیرونی و قوه نطق، ذاتی دانستن قوه نطق، شرح روند زبان­آموزی کودک، در نظر گرفتن قوه نطق به عنوان نیرویی که فراگیری معقولات و علوم و صنایع را برای انسان ممکن می­سازد، باعث وجود فکر و اندیشه می­ شود و به مدد آن انسان میان نیک و بد فرق می­ گذارد.­

Keywords:

فارابی , احصاءالعلوم , زبان , منطق , تاریخ زبان شناسی