تفاوت اجرای ناقص و اجرای معیوب توسط پیمانکار در قراردادهای عمرانی نظام حقوقی کشور ترکیه

قرارداد ساخت وساز قراردادی است که فی ما بین پیمان کار و مالک ساختمان منعقد می گردد و در آن پیمان کار با ساخت یک سازه ثابت و مالک با پرداخت قیمت آن موافقت می نماید. در قرارداد ساخت وساز، پیمان کار متعهد به انجام کار با کیفیت مطلوب و موردنظر مالک در قرارداد است. در غیر این صورت، این امر حاکی از عدم موفقیت او در انجام تعهد است. در نظام حقوقی ترکیه، بین اجرای ناقص و اجرای معیوب توسط پیمان کار با توجه به میزان عدم موفقیت او در انجام تعهد، تفاوت وجود دارد. این امر به دلیل آن است که این مفاهیم از نظر تعریف، مقررات قابل اجرا و مقرراتی که طرفین در معرض آن قرار می گیرند، با یک دیگر متفاوت اند. با این حال، این وجه تمایز در قراردادهای ساخت وساز عمومی که در آن، یکی از طرفین قرارداد، دولت و نماینده قدرت عمومی حاکمیت است و در قراردادهای ساخت وساز بین المللی که یک طرف قرارداد، سازمان دولتی خارجی است و طرف دیگر، شرکتی که تابع نظام حقوقی دیگری است، وجود ندارد. به این دلیل که اولا در نظام حقوقی ترکیه، قانون تدارکات عمومی به اندازه کافی جامع و کامل نیست. ثانیا از آنجا که چنین تمایزی در نظام حقوقی آنگلوساکسون وجود ندارد؛ لذا در قرارداد های ساخت وساز بین المللی نیز، عملا فرقی بین اجرای ناقص و اجرای معیوب توسط پیمان کار نیست و در هر دو مورد مقررات یکسانی اعمال می شود.

Keywords:

قرارداد ساخت وساز , اموال غیرمنقول , پیمان کار , اجرای معیوب , اجرای ناقص