یادگیری تلفیقی و تاثیر آن بر انگیزه تحصیلی و رضایتمندی دانشجویان

حفظ انگیزه تحصیلی و رضایت دانشجویان از شیوه های تدریس، تاثیر بسزایی بر موفقیت تحصیلی آنها دارد؛ بنا براین یافتن راهکارهای موفق در جهت افزایش انگیزه تحصیلی و رضایت دانشجویان از شیوه های تدریس، از مهم ترین اولویت های آموزشی به شمار می آیند. هدف از انجام این تحقیق، تعیین تاثیر یادگیری تلفیقی بر انگیزه تحصیلی و رضایت دانشجویان از شیوه تدریس بود. بنابراین، دانشجویان دانشگاه پیام نور مرکز تهران به عنوان جامعه پژوهش انتخاب شدند. ۱۸ دانشجو در برنامه یادگیری تلفیقی و ۱۶ دانشجو در برنامه آموزش مبتنی بر سخنرانی شرکت کردند و درس «آسیب شناسی روانی یک» موضوع «اختلالات اضطرابی» با دو رویکرد مبتنی بر سخنرانی و یادگیری موقعیتی به اجرا درآمد. تخصیص کلاس ها به برنامه های آموزشی به صورت تصادفی انجام شد. داده ها با استفاده از فرم کوتاه شده پرسش نامه استاندارد شده انگیزه تحصیلی مک اینرنی و سینکلایر در مراحل پیش از آموزش و پس از آموزش جمع آوری شد. همچنین چند پرسش مستقیم از دانشجویان در مورد رضایت کلی از برنامه های آموزشی بعد از اجرای برنامه های آموزش و یادگیری در گروه ها جمع آوری شد و با استفاده از آزمون های تی، ویل کاکسون و من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان دادند که در مقایسه با آموزش به روش سخنرانی، یادگیری تلفیقی موجب افزایش انگیزه تحصیلی و رضایت دانشجویان از روش تدریس گردید. 

Keywords:

یادگیری تلفیقی , آموزش به روش سخنرانی , انگیزه تحصیلی , رضایت از شیوه تدریس