بررسی دو روایت تمثیلی مشترک عطار با متن مرزبان نامه بر اساس ساختار روایی

مقاله حاضر بیانگر روایاتی است که در ادبیات کلاسیک فارسی برای بیان حقایق، مَثَل گونه، به صورت مشترک کاربرد داشته و نحوه روایت راویان در استفاده از آنهاست. تمثیل، یکی از قابلیت های گوناگون زبان است و ابزاری برای اقناع مخاطب که در آثار منظوم و منثور فارسی بلأخص آثاری که سرشار از پند و اندرز اخلاقی، اجتماعی، دینی و... هستند و دارای چارچوبی داستانی می باشند، مورد استفاده نویسندگان و شاعران قرار گرفته است. در پژوهش حاضر، از نمونه هاى تمثیلى منظوم، دو داستان در اشعار عطار و از نمونه های تمثیلی منثور، دو داستان مرزبان نامه انتخاب شده است که با توجه به مطالعات و تحقیقات کتابخانه ای، و تعمق در متن های پیش رو سعی شده تا اهمیت و نحوه روایات مشترک و روایت پردازی این دو آفریننده، از لحاظ تشابه پیرنگ داستان های به کار رفته در آثارشان، بررسی شود.

Keywords:

تمثیل , ساختار روایی , مرزبان نامه , اشعار عطار