راهکارهای برنامه ریزی آموزش و پرورش در دوران پساکرونا

پیش از موقعیت کرونایی تصور اغلب دانش آموزان و اولیاء از مدرسه عبارت بود از کلاس محصور، کتاب درسی مشخص و معلم. این موقعیت منجر به تغییر ساختاری در آموزش شده است و فرایندهای یاددهی و یادگیری به واسطه فناوری های جدید مورد بازاندیشی قرارمی گیرد. هدف این مطالعه، بررسی شرایط کرونایی بر جامعه تعلیم و تربیت و ارایه راهکارهای مناسب آموزشی است. آموزش و پرورش در دوران پساکرونا، اکولوژی و زیست بوم جدیدی را تجربه میکند که همه ابعاد آن از نقش والدین، دانش آموزان، معلمان و مشکلات آنها، تولید منابع آموزشی، مدیریت مدرسه و برنامه ریزی آموزشی مدرسه به یک صورتبندی تازه نیاز دارد. به جای اینکه دانش آموز به اجبار در کلاس درس محصور شود، این فناوری ها می توانند به خلق کلاس های مجازی منجر شوند و معلم دیگر، فقط سخنگو نیست بلکه با نگاه خوش بینانه، او تسهیل گر امور آموزش و یادگیری است. بدون داشتن برنامه عملیاتی، نمی توان اثربخشی مدارس را حفظ کرد. روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی است که به صورت توصیفی شرایط قبل و بعد انجام گردیده است. هدف این پژوهش شناخت شرایط تعلیم و تربیت در دوران کرونا و ایجاد راهکارهایی در دوران عبور از آن است. پژوهشگران این طرح، سعینموده اند تا با استفاده از تجارب زیسته خود در امر برنامه ریزی با استفاده از منابع و مطالعات موجود، راهکارهایی جهت فائق شدن بر چالش های پیش روی حوزه تعلیم و تربیت پیشنهاد نمایند. این تجارب تحقیقی کمک می نماید تا از اقدامات غیرعلمی، غیرسیستماتیک و غیرنظام مند، اجتناب شده و کیفیت برنامه و راهی که در پیش است، تضمین گردد.

Keywords:

آموزش مجازی , دوران پسا کرونا , برنامه ریزی آموزشی , رویکرد تلفیق