تاثیر یادگیری معکوس بر خودکارآمدی بر یادگیری درس فیزیک

پژوهش حاضر به بررسی تاثیر یادگیری معکوس بر خودکارآمدی دانش آموزان پایه دهم تجربی، منطقه تبادگان شهر مشهد می پردازد. روش تحقیق، از نوع مطالعات آزمایشی(پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل) و جامعه آماری آن شامل کلیه دانش آموزان پسر پایه دهم تجربی منطقه تبادگان آموزش و پرورش شهر مشهد می باشد که در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ مشغول به تحصیل بوده اند. نمونه آماری شامل ۴۰ نفر از دانش آموزانی بود که بر اساس نتایچ پیش آزمون واجد شرایط ورود به پژوهش بوده اند و به شیوه تصادفی در دو گروه ۲۰ نفری گروه آزمودنی و گروه کنترل(شاهد) جایگزین شده و گروه آزمودنی مورد مداخله متغیر مستقل قرار گرفتند. مداخله روش یادگیری معکوس برای گروه آزمودنی انجام شد، درصورتی که برای گروه کنترل تدریس به صورت عادی انجام می شد. قبل و بعد از اجرای آزمایش پیش آزمون و پس آزمون برای دو گروه آزمایش و گواه صورت گرفت. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه استاندارد پرسشنامه خودکارآمدی کودکان و نوجوانان (SEQ-C) استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون واریانس مختلط تحلیل شدند. نتایج نشان داد که آموزش به شیوه یادگیری معکوس، بر اساس مدل پاول-الدر تاثیر معنی داری(۰۵/۰

خودکارآمدی دانش آموز پسر پایه دهم تجربی منطقه تبادگان شهر مشهد دارد؛ یعنی تاثیر آموزش معکوس در خودکارآمدی دانش آموزان در درس فیزیک معنی دار و مثبت بوده، همچنین مشخص شد که روش یادگیری معکوس باعث ایجاد حس خودکارآمدی انگیزه و اشتیاق در دانش آموزان می شود.

Keywords:

یادگیری معکوس , یادگیری , خودکارآمدی , آموزش , دانش آموز