جنبه های استعاری پارادایمیک یاکوبسون در گزیده اشعار رمانتیک انگلیسی

پژوهش حاضر به جنبه استعاری شعر رمانتیک از دیدگاه رومن یاکوبسون[۱] می پردازد. شعر رمانتیک با زبان انتخاب شده توسط شاعر متمایز و مورد توجه قرار می گیرد. قوت زبان شعر عاشقانه مرهون مجموعه واژه هایی است که نه تنها از روی هوش، بلکه از روی احساس ناب انتخاب شده اند. زبان سحرآمیز و جادویی شعر رمانتیک محصول ماده استعاری است که نیاز به بیان دارد. ادبیات رمانتیک با زبان منحصر به فردی که در آن استفاده می شود شناخته می شود. زبانی که ادبیات رمانتیک به کار می برد، سرشار از عاطفه و احساسات است، زیرا احساسات واقعی نویسنده را به شکلی ملموس از طریق استعاره ها و دیگر صنایع مجاز منتقل می کند. نتیجه، یک زبان نظم یا نثر است که برای سرودن شعر مناسب است. در نتیجه ژانر غالب در این جریان ادبی به شعر تبدیل می شود و بسیاری از شاعران بزرگ انگلستان متعلق به این دوران هستند. این پژوهش به بررسی جنبه های استعاری یاکوبسون از شاعران منتخب رمانتیک بریتانیایی می پردازد. این تحقیق به بررسی تجلی استعاره ها در ابیات عاشقانه می پردازد تا نشان دهد که چگونه شاعر رمانتیک توانسته واقعیت یک شی را درک کند و آن را در سراسر شباهت روابط به ایده ای دور از ذهن تبدیل کند. برای انجام این کار، محقق از نظریه زبان یاکوبسون در رابطه با جنبه های استعاری و کنایی زبان استفاده می کند. مفاهیم یاکوبسون از استعاره و کنایه در گزیده اشعار  رمانتیک بریتانیایی مورد بررسی قرار می گیرد تا نشان دهد چرا ژانر غالب این صنعت ادبی شعر است نه نثر و استعاره در مقایسه با رئالیست هایی که کنایه شکل اصلی آنهاست. علاوه بر این، پژوهشگر به مطالعه رابطه نحوی و پارادایمیک در شعر رمانتیک می پردازد تا نشان دهد چگونه معانی از طریق تداعی معانی و جابجایی ها ایجاد می شوند.  Roman Jakobson [۱]

Keywords:

استعاره مفهومی , نحوی , پارادایم , نگاشت