موقعیت های ایزوتوپیک سرمایه داری: امکان انقلاب در فلسفه شیزوفرنیک دلوز-گتاری

در فلسفه شیزوفرنیک یا انتو-اتیکو-استتیک دلوز-گتاری، هستی ارتباطی وثیق با زیباشناسی و اخلاق دارد؛ و این یعنی برقراری پیوندی انقلابی و بدیع میان حوزه­ هایی که پیش­تر منفک از یکدیگر دیده می ­شدند. چنین نگرشی به هستی، مستلزم بازنگری­ در حوزه­ های پیشاپیش موجود است؛ این نگرش همچنین مستلزم نقد هر نهاد آموزشی، اجتماعی و درمانی­ای است که در روند آفرینش­گر ماشین­ های میل­گر و امیال شیزوفرنیک و انقلابی مانع ایجاد می ­کند و سعی در سرکوب آن و القای الگویی غیر درون ­ماندگار دارد. از آنجاکه ماشین سرمایه ­داری و تمام مجموعه ­ها و آپاراتوس­ های تابع آن امیال شیزوفرنیک ماشین­ های میل­گر را محدود می­سازد، لذا بیش از هر نهاد دیگری نیازمند نقد است؛ این در حالی است که نقد و تحلیل نهادهای سرکوب­گر و سرمایه محور بسیار دشوار خواهد بود، زیرا این نهادها تمایلی وصف ­ناشدنی در جهت آکسیوماتیک ­کردن هر امری -حتی انقلاب و هر آنچه مرتبط با فلسفه­ های شیزوفرنیک است- دارند. در این پژوهش می­ کوشیم ضمن طرح مسیر انقلابی فلسفه ژیل دلوز و فلیکس گتاری و نقدهای آن بر نظام های سرکوب­گر و آپاراتوس­های ذیل آن، نقش مفاهیم بنیادینی چون بس­گانگی و سوبژکتیویته را تحلیل کنیم و تقابل حاصل­ شده میان فلسفه انقلابی و نهادهای سرکوب­گر را در بحث از امکان انقلاب و خروج از موقعیت­ های ایزوتوپیک سرمایه ­داری بررسی و ارزیابی نماییم

Keywords:

دلوز , گتاری , موقعیت های ایزوتوپیک , میل , انقلاب