مقایسه اثر درمان ترکیبی آهن زداها (دفروکسامین دفریپرون، دفروکسامین دفرازیروکس) با دفروکسامین و دفرازیروکس به تنهایی در بیماران بتا تالاسمی ماژور شهر یاسوج

چکیده سابقه و هدف مصرف آهن زداها برای بیماران بتا تالاسمی ماژور امری ضروری و حیاتی است. این مطالعه با هدف تعیین عوارض و علائم بالینی و آزمایشگاهی مونوتراپی و درمان ترکیبی آهن زداها در بیماران بتا تالاسمی ماژور شهر یاسوج انجام شد. مواد و روش ها در مطالعه مقطعی- توصیفی- تحلیلی حاضر، ۱۰۳ بیمار مبتلا به بتا تالاسمی ماژور شهر یاسوج طی سال های ۱۴۰۱-۱۴۰۰ مورد ارزیابی قرار گرفتند. پس از جمع آوری اطلاعات دموگرافی، بالینی و آزمایشگاهی بیماران، نتایج به صورت میانگین ± انحراف معیار و درصد گزارش شدند. درجه اختلاف آماری بین نسبت ها با استفاده از آزمون کروسکال- والیس با استفاده از ۲۰ SPSS انجام شد. یافته ها میانگین سن بیماران ۳۴/۸ ± ۷۴/۲۴ سال بود. ۴/۵۴ درصد (۵۶ n=) جمعیت مورد مطالعه را مردان و ۶/۴۵ درصد (۴۷ n=) را زنان تشکیل دادند. میانگین فریتین در بین گروه های مختلف مطالعه از نظر آماری تفاوت معناداری داشت (۰۲۸/۰ p=). بیمارانی که دفروکسامین مصرف می کردند، بیشترین میانگین فریتین سرم را نشان دادند (۳۳۹۷ ± ۵/۵۹۲۵ نانوگرم) و بیمارانی که دفروکسامین را به همراه دفریپرون یا دفرازیروکس مصرف می کردند نسبت به مصرف دفروکسامین به تنهایی، میانگین فریتین پایین تری داشتند (به ترتیب۲۵۶۰ ± ۳۳۴۸ و ۳۳۲۲ ± ۴۲۶۹ نانوگرم). در پی مصرف آهن زداها، ۶/۴۷ درصد بیماران (۴۹ n=) بدون عارضه بالینی و ۴/۵۲ درصد (۵۴ n=) دارای حداقل یک عارضه بودند. نتیجه گیری نتایج مطالعه نشان داد، دفروکسامین می تواند به صورت ترکیبی با داروهای خوراکی تاثیر بسیار زیادی در کاهش رسوب آهن و میزان فریتین سرم داشته باشد.

Keywords:

Key words: beta-Thalassemia Major , Iron Chelating Agents , Deferoxamine , Deferasirox , Drug Therapy , Combination ​​​​​​​ , کلمات کلیدی:  بتا تالاسمی ماژور , شلاتورهای آهن , دفروکسامین , دفرازیروکس , درمان ترکیبی دارویی