زندگی معنوی در اسفار قرآنی

زندگی معنوی مهم ترین هدف بعثت پیامبران (ع) است که از آن می توان به گوهر و عنصر اصلی دیانت تعبیر کرد. هدف این تحقیق برداشتن گامی کوچک در مسیر اهل معنا و تحلیل این اسفار است و کوشش شده که به روش توصیفی_تفسیری و با بهره گیری از منابع کتابخانه ای، به این پرسش پرداخته شود که مهم ترین شاخص های فردی و رفتاری زندگی معنوی از منظر قرآن کریم چیست؟ مدعا و یافته های این تحقیق با تقسیم سفر به افقی (رو به جلو) و عمودی (رو به بالا)، این است که برای دستیابی به زندگی معنوی به عنوان غایت قصوای حیات انسانی، آدمی نیازمند مهاجرت از زیست مادی به زندگی معنوی است و اساسا زندگی معنوی، چیزی جز سفر وجودی (عمودی) نیست که از انسان متعارف، انسان متعالی می سازد. این سفر معنوی در درون خود، نیازمند سفرهای معنوی کوچک تری است؛ سفر به از بت پرستی به خداپرستی، سفر از انانیت به عبودیت،  سفر از تقلید به تحقیق، سفر از آفاق به انفس، سفر از دیگری به خود، سفر از غفلت به ذکر، سفر از عنان گسیختگی به کف نفس، سفر از نظرورزی به عمل گرایی، سفر از خوداتکایی به توکل و سفر از احساسات و عواطف منفی به احساسات و عواطف مثبت.

Keywords:

زندگی معنوی , قرآن کریم , حیات طیبه , عالم معنا , انسان متعارف , انسان متعالی