تبیین اختلالات گفتاری و زبانی دانش آموزان و راهکارهای درمان آنها

پژوهش حاضر با هدف بررسی اختلالات گفتاری و زبانی و راهکارهای درمانی آن در دانش آموزان انجام شد. اختلال گفتار و زبان نوعی عارضه شایع است که با بروز مشکل در برقراری ارتباط کلامی موثر با اطرافیان همراه بوده و بر نحوه صحبت کردن و درک کلامی تاثیر منفی می گذارد. توانایی برقراری ارتباط یکی از مهمترین خصوصیات انسان ها است که به آن ها در یادگیری، فعالیت های عادی و تعاملات اجتماعی کمک می کند و بروز اختلال در آن ها می تواند زندگی شخصی و اجتماعی فرد را دچار مشکلات عدیده ای کند. این اختلال موجب بروز مشکل برای فرد در درک دیگران یا در بیان افکار، ایده ها و احساسات خود بطور مناسب می شود. زمانی که فردی برای تولید صحیح صداها یا تولید روان صداها ناتوان است، مبتلا به اختلال گفتار است. حرکت نادرست درست لب ها، زبان و دهان نیز سبب ناردست ادا شدن کلمات و بروز اختلال گفتار می شود. اختلالات گفتاری بر توانایی فرد در شکل دهی اصوات که به آنها امکان برقراری ارتباط با افراد دیگر را می دهد تاثیر می گذارد. این اختلالات با اختلالات زبان فرق می کنند. اختلالات گفتاری مانع از ایجاد صحیح صدا در گفتار می شود، در حالی که اختلالات زبانی بر توانایی فرد در یادگیری کلمات یا درک آنچه دیگران به آنها می گویند تاثیر می گذارد. با این حال، هم اختلالات گفتاری و هم اختلالات زبان می تواند انتقال افکار و احساسات فرد به دیگران را دشوار کند. پژوهش حاضر از نوع پژوهش های کاربردی و شیوه بررسی آن نیز توصیفی- تحلیلی می باشد. همچنین از شیوه مطالعه منابع کتابخانه ای برای جمع آوری اطلاعات و داده های پژوهش، استفاده شده است.

Keywords:

اختلالات گفتاری , اختلالات زبانی , روش های درمان