نقش تغییرات نسبی سطح آب دریا بر دولومیتی شدن مخازن کربناته، مطالعه موردی: سازند آسماری

مخزن الیگوسن-میوسن آسماری از جنبه‎‍های مختلف، به ویژه تخلخل و نفوذپذیری ناشی از دولومیتی شدن، تحت تاثیر ناهمگنی است. سازند آسماری در امتداد پلتفرم کربناته از نوع رمپ هموکلینال با شیب ملایم در زیرمحیط‎‍های رمپ داخلی، رمپ میانی، رمپ بیرونی و زیر محیط حوضه‎‍ای نهشته شده است. توزیع دولومیت در امتداد پلتفرم کربناته آسماری در میدان نفتی شادگان، یکنواخت و تصادفی نیست. ۱۲ مجموعه رخساره‎‍ای به طور متغیر، تحت تاثیر دولومیتی شدن قرار گرفته و کیفیت مخزن را تحت تاثیر قرار داده‎‍اند. مجموعه رخساره‎‍های رمپ داخلی با درصد بیشتر و مجموعه رخساره‎‍های رمپ میانی و بیرونی، به طور متوسط تا کم دولومیتی شده‎‍اند. شش سکانس رسوبی رده سوم در توالی الیگوسن-میوسن شناسایی شد. این سکانس‎‍ها با مرزهای سکانسی با شواهد درخور توجهی از خروج از آب، دگرسانی دیاژنتیکی، شرایط اکسیدان و تغییر ناگهانی در رخساره یا عمق سنجی رخساره محدود می‎‍شوند. توزیع چینه‎‍ای مجموعه‎‍های رخساره‎‍ای نشان میدهد درصد دولومیت بیشتری در نزدیکی مرز سکانسی و همچنین در نهشته‎‍های HST تشکیل شده است. مدل اصلی دولومیتی شدن در پلتفرم کربناته آسماری، نشتی-برگشتی است، درنتیجه بیشترین درصد دولومیت در نزدیکی مرزهای سکانسی، زمانی در رخساره‎‍های ساحلی (رمپ داخلی) نهشته شده است که سطح نسبی آب دریا پایین بوده است و کمترین درصد دولومیت به صورت مخرب فابریک در رخساره‎‍های دور از ساحل و دولومیت انتخابی توسط فابریک، در نزدیکی MFS به دلیل سرعت پایین دولومیتی شدن و حجم کم سیالات دولومیت ساز، نهشته شده است.

Keywords:

مدل‎‍های دولومیتی شدن , نشتی – برگشتی , چینه نگاری سکانسی , سازند آسماری , الیگوسن – میوسن