بررسی زیست پذیری کالبدی شهری با استفاده از شاخص های نفوذ پذیری معابر و دسترسی به سیستم فاضلاب عمومی در راستایی توجه به چرخه نوسازی و بهسازی بافت شهری(مطالعه موردی: شهرک نیروی انتظامی منطقه ۷ شهرداری شیراز)

کیفیت محیط زیست بسیاری از شهرهای کشورهای در حال توسعه به منابع آب ناکافی و شرایط نامناسب از نظر بهداشت شناخته می شوند. این دو جزا از زیرساخت های جهت بهبود شرایط محیطی در شهرها، به عنوان تسهیل کننده محیط زیست پاک و عاری از آلودگی حیاتی هستند. حس کیفیت مکانی به معنای ادراک ذهنی مردم از محیط و احساسات کم و بیش آگاهانه آنها از محیط خود است که شخص را در ارتباطی درونی با محیط قرار می دهد. به منظور افزایش عامل رضایتمندی از محل سکونت، باید برنامه ریزی جهت تامین مسکن، متناسب با تقاضای آن در محلات یا شهرک ها صورت گیرد. زیست پذیری شهری یکی از مهمترین و نوین ترین مباحث در تئوری های جدید شهرسازی و برنامه ریزی است که با هدف پیشبرد شهر به سوی مطلوبیت هرچه بیشتر مطرح شده است. هدف این پژوهش کاربرد تحلیل عاملی در شناسایی شاخص های موثر در زیست پذیری شهری

Keywords:

GIS , نفوذپذیری معابر , فضلاب شهری , زیست پذیری شهری , شهرداری شیراز