بررسی رابطه تفکر مثبت و خودپنداره با بهزیستی روانشناختی در زنان مطلقه

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه تفکر مثبت و خودپنداره با بهزیستی روانشناختی در زنان مطلقه بود. پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان مطلقه ۲۰ تا ۴۵ سال شهرهای اراک و خمین در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بود. حجم نمونه ۴۲۹ نفر بود که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده اند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های تفکر مثبت اینگرام و ویسنیکی ۱۹۸۸ خودپنداره ساراسوت ۱۹۸۴ و بهزیستی روانشناختی ریف ۱۹۸۹ استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون به کمک نرم افزار SPSS استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد، تفکر مثبت r=۰/۳۹۸ و خودپنداره r=۰/۴۳۹ با بهزسیتی روانشناختی رابطه مثبت و معنی داری P<۰/۰۱ داشتند. در نهایت نتایج حاصل از پژوهش حاضر نشان داده است تفکر مثبت و خودپنداره با بهزیستی روانشناختی زنان مطلقه رابطه مثبت و معنی داری دارد و لذا آگاهی مشاوران، روان شناسان، درمانگران ، پژوهشگران علوم اجتماعی و سایر متخصصان از این متغیرها جهت ارتقای بهزیستی روانشناختی زنان مطلقه حائز اهمیت است.

Keywords:

بهزیستی روانشناختی , تفکرمثبت , خودپنداره , زنان مطلقه